Monday, October 31, 2005

Παραλλαγή σε ένα θέμα

Το θέμα γνωστό.
Ερωτήσεις. Απορίες.
Τι βλέπω; Τί θέλω να βλέπω;
Τί μου αρέσει να βλέπω;
Τί επιλέγω να βλέπω;
Και τελικά τί είδα;
Κι εσύ τί βλέπεις;

Δεν μπορώ να ξεφύγω από την ιδέα ότι η πραγματικότητα είναι μια υδάτινη επιφάνεια όπου μόνο σερφάροντας μπορεί κανείς να ισορροπήσει. Εν κινήσει. Με χάρη ει δυνατόν.
Έπειτα είναι και ο βυθός βέβαια, ένας άλλος κόσμος.








"Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present."

[Burnt Norton, Four Quartets, T.S. Eliot]

.

4 comments:

Marina said...

Βλέπω
ότι θέλω να δώ
ότι υπάρχει το βλέπω
αλλά επιλέγω να το προσπερνώ

Μαρκησία του Ο. said...

Από τα αγαπημένα μου ποιήματα....

mistounou said...

Ναι...αυτή τη στιγμή είμαι στο βυθό. Σα να μου μοιάζουν λίγο πιο ήρεμα τα πράγματα εδώ...

neraida said...

Καμιά φορά, με τα μάτια κλειστά, βλέπεις καλύτερα...