tag:blogger.com,1999:blog-11616327.post111175550503306833..comments2023-09-24T19:14:42.267+03:00Comments on Διαταραχές: λαγούμιeryx-thttp://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comBlogger11125tag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-31320448290050432422009-10-07T21:57:22.369+03:002009-10-07T21:57:22.369+03:00Το συνεχές του χρόνου αδιάφορο.
Τόσο μακρινό
Αφού ...Το συνεχές του χρόνου αδιάφορο.<br />Τόσο μακρινό<br />Αφού παρεμβάλλεται μια βροχή από γυάλινες ακίδες<br />θραύσματα μικρά κρυσταλλικά προβολών και ανατάσεων.<br />Και τόσο κοντινό<br />Αφού οι λέξεις, τσιμπάνε ακόμα...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1116557351439347912005-05-20T05:49:00.000+03:002005-05-20T05:49:00.000+03:00Ευχαριστώ πολύ Νικήτα.Άλλοτε λυγίζουμε κι άλλοτε σ...Ευχαριστώ πολύ Νικήτα.<BR/>Άλλοτε λυγίζουμε κι άλλοτε σπάμε. Πολλές φορές αφηνόμαστε κιόλας.eryx-thttps://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1116192477848964002005-05-16T00:27:00.000+03:002005-05-16T00:27:00.000+03:00na ligizeis opote fisaallios tha spaseisgrafeis po...na ligizeis opote fisa<BR/>allios tha spaseis<BR/><BR/>grafeis poli omorfa kai exoume anagki tin kardia sou<BR/>tha se diabazo<BR/><BR/>na sai kalanikitashttps://www.blogger.com/profile/14359822205613744796noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115780253140634972005-05-11T05:57:00.000+03:002005-05-11T05:57:00.000+03:00πω-πω! πορφυρόξανθες γαλαζοπράσινες μπουκίτσες! (ή...πω-πω! πορφυρόξανθες γαλαζοπράσινες μπουκίτσες! (ή τουφίτσες;) - βούτηξα σε μια κατηφόρα λούνα πάρκ να τις πιάσω - ήτανε καταρράκτης φωτεινός κρυστάλλινος με γέλια - και μ'έριξε σε μια τραμπάλα - γέρνει αργά η λέξη χαμογελώντας "εδώ σε έχω χρόνε!"<BR/>Βρυχήθηκε "τελματώδες" Μαύρο; <BR/>Να, πάλι η κυρία με το πιάνο στις Άλπεις! <BR/>Μαύρο είναι εκεί που ανασαίνεις λίγο πριν ανάψουν τα φώτα<BR/>Μαύρο είναι το βαθύ το μπλε που ταξιδέυουν οι φάλαινες<BR/>Μαύρο είναι εκεί που θέλεις ν'απλώσεις ν'αγγίξεις το γνώριμο σώμα<BR/>Μαύρο είναι αυτό το τίποτα όπου αλιεύει κανείς άστέρια (όπως άλλος τρώει πασατέμπο)<BR/>Μαύρο είναι είναι μέσα στη σακούλα του ζογκλέρ<BR/>απ'όπου βγαίνουν περιστέρια στο φως!<BR/>Οι θαλασσινες σπηλιές ποτέ δεν ξέρεις: είναι στο παρελθόν ή στο μέλλον;<BR/>Μην το γελάς. Τις ψάχνω, ακολουθώντας στο νερό το παιχνίδι του "φοβάμαι"<BR/>Η αρμύρα, ναι, ήτανε πριν και θα'ναι πάντα.<BR/>Οι κορμοί μαθαίνουν να τραγουδάνε με τον άνεμο<BR/>και το ρετσίνι είναι εκεί που θες ν'αγγίξεις μα πονάει<BR/>μα γι' αυτό είναι το ρετσίνι για να το αγγίζουμε<BR/>είναι πορφυρόξανθο και κρυστάλλινο και δεν του ξεφεύγειςeryx-thttps://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115720436629513302005-05-10T13:20:00.000+03:002005-05-10T13:20:00.000+03:00Χαρά χορού η κάθε λέξη που γεννάει πυροτεχνήματα –...Χαρά χορού η κάθε λέξη που γεννάει πυροτεχνήματα – μικρές γαλαζοπράσινες, πορφυρόξανθες μπουκιές αίσθησης μέσα στο τελματώδες Μαύρο.<BR/>Χαρά χορού τα βότσαλα που γυαλίζουν καθρεφτίζοντας κάποιον ασβέστη, κάποιο νησάκι πίσω και πάνω και μέσα απο το χρόνο.<BR/>Αν πάρεις ένα γλυφό χόρτο της θάλασσας, πάντα θα θυμάται τις καβουροσπηλιές.<BR/>Αν ξεριζώσεις ένα ηφαίστειο πάντα θα μυρίζει σεληνιακά τοπία σκόνης...<BR/>Έτσι, η αρμύρα είναι απο πάντα και για πάντα.<BR/>Σε κάθε σκαμπανέβασμα της βάρκας στα νερά, σε κάθε ίσκιο που σου ρίχνει η νεραιδοσπηλιά.<BR/>Οι κορμοί των δέντρων δεν ξέρουν την άρνηση.<BR/>Απλά γεννούν ρετσίνι στις κουφάλες τους. Και περιμένουν...DanaiShipshttps://www.blogger.com/profile/01684375920961293414noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115683283035774752005-05-10T03:01:00.000+03:002005-05-10T03:01:00.000+03:00Οι παύσεις γεννιούνται και πεθαίνουν επάνω στη σκη...Οι παύσεις γεννιούνται και πεθαίνουν επάνω στη σκηνή<BR/>όπως τα μωβ του θυμαριού στο φως<BR/>Σκηνή είναι και η πιο μικρή πτυχή στο σεντόνι<BR/>Εκεί που γέρνεις, αντικρύζεις ένα "φοβάμαι"<BR/>και το χαϊδεύεις σα να 'τανε ζωάκι<BR/>Η άμμος και τα αστέρια είναι μέσα στα μάτια σου<BR/>και η αγωνία του αύριο και του χθες <BR/>που χωριστήκανε απ' το στέλεχος<BR/>Το ποδήλατο -βάσει των νόμων του σύμπαντος κι αυτό-<BR/>αναπτύσσει την τροχιά του λαμπερό<BR/>Πότε-πότε και επί των υδάτων<BR/>Ναι. Έτσι.<BR/>Α, αυτό το μικρό βουνό, αυτό το νησί<BR/>τα βράχια όπου φύτρωσα και η αρμύρα που την ξέρω από πάντα!<BR/>...μια εικόνα που σκίζεται εύκολα σαν αφίσα<BR/>βρεμένη<BR/>γιατί οι ιστορίες το χειμώνα γίνονται βροχή<BR/>νερό στα ρέιθρα και λάσπη και πηλός<BR/>(και ξανά και πάλι -πρόλαβες;)<BR/>Βλέπω μια θάλασσα και μ' αρέσει<BR/>είναι χαρά χορού το νερό <BR/>(και δεν περιγράφεται -ευτυχώς)eryx-thttps://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115644047241701342005-05-09T16:07:00.000+03:002005-05-09T16:07:00.000+03:00Κι όμως, όλες οι ιστορίες πεθαίνουν το χειμώνα.Κρύ...Κι όμως, όλες οι ιστορίες πεθαίνουν το χειμώνα.<BR/>Κρύβονται στο ασήμαντο του χρόνου.<BR/>Πιο μέσα, πιο βαθειά, κάτω απο το πιο κοραλλένιο "φοβάμαι" που ανασαίνεις...<BR/>Στην άμμο και στ' αστέρια ισχύουν οι ίδιο νόμοι των καιρών.<BR/>Ότι γράφεται στα φύλλα, τρέμει το χιόνι.<BR/>Τρέμουν τα μάτια να καθρεφτίζουν περασμένους καιρούς, να ξεχωρίζουν σαν στάρια το αύριο και το χτες, να τρίζει η μνήμη σαν τροχός ποδηλάτου,που ίσως να μην καταφέρει να ανέβει το βουνό,.<BR/>Ένα βουνό τόσο γεμάτο θυμάρι, κι όμως τόσο μικρό.<BR/>Μικρό μπροστά στην ομορφιά. Μπροστά στη θάλασσα.<BR/>Σ' όλες αυτές τις παύσεις που ποτέ δεν θα μπορέσεις να περιγράψεις...DanaiShipshttps://www.blogger.com/profile/01684375920961293414noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115381943191564512005-05-06T15:19:00.000+03:002005-05-06T15:19:00.000+03:00με την ψυχή ακουμπισμένη στο μάρμαροανήκεις στον ο...με την ψυχή ακουμπισμένη στο μάρμαρο<BR/>ανήκεις στον ουρανό<BR/>και γλιστράς στον αέρα<BR/>σε κυανό background<BR/>σε διάσταση t<BR/>Τα καλοκαίρια<BR/>-ή μάλλον η ρυθμική τους<BR/>και η μεσημεριάτικη μαγεία τους<BR/>που λες φτερούγισε-<BR/>είναι μια συνωμοσία <BR/>όπως και η συνειδητοποίηση <BR/>που τρώει την ουρά της το φθινόπωρο <BR/>και το χειμώνα ονειρεύεται να γίνει ιστορία<BR/>Tα βράχια το χειμώνα δοξάζονται <BR/>με τη θάλασσα <BR/>Κι αυτό το άρωμα βερικοκιάς, γλυκό και μύχιο, <BR/>δεν μπορεί παρά να είναι η ιστορία που γράφεις.eryx-thttps://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115370396461073842005-05-06T12:06:00.000+03:002005-05-06T12:06:00.000+03:00Κι αν είναι όλα γυαλισμένα, φαντάσου οτι μπορείς ν...Κι αν είναι όλα γυαλισμένα, φαντάσου οτι μπορείς ν΄ακουμπήσεις την ψυχή σου στο μάρμαρο.<BR/>και να γλιστρύσει η ψυχή σου.<BR/>Πέφτοντας στο χρόνο, στα καλοκαίρια, στην αέναη επανάληψη της συνειδητοποίησης<BR/>Μια συνειδητοποίηση με άρωμα βερυκοκιάς, γλυκό και μύχιο<BR/>και με τον αέρα της αρμύρας που υπομένουν τα βράχια.<BR/>Μόνα τους, κάθε φθινόπωρο...DanaiShipshttps://www.blogger.com/profile/01684375920961293414noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115348038774592692005-05-06T05:53:00.000+03:002005-05-06T05:53:00.000+03:00"Πόσο απίστευτα γεμάτο φως και περιστέρια" ...!......"Πόσο απίστευτα γεμάτο φως και περιστέρια" <BR/>...!<BR/><BR/>...στις άκρες των μονοπατιών <BR/>φυτρώνουν χορτάρια <BR/>ή λεκέδες στο μπετόν <BR/>Κι αν είναι όλα γυαλισμένα<BR/>φαντάσου ότι μπορείς ν'ακουμπήσεις <BR/>το μάγουλό σου στο κρύο μάρμαρο<BR/>Σ' αυτή την ακοίκεια στιγμή <BR/>υπάρχει μια μνήμη θαλπωρήςeryx-thttps://www.blogger.com/profile/11574350230053339121noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-11616327.post-1115277514294338232005-05-05T10:18:00.000+03:002005-05-05T10:18:00.000+03:00Και ξαφνικά, ενώ περιπλανιέσαι σε συμβατικά μονοπά...Και ξαφνικά, ενώ περιπλανιέσαι σε συμβατικά μονοπάτια αγνώστων γνωστών<BR/>Κάπως σαν τα μόρια σου να σταματούν απότομα απο το ψυχρό απάντημα μιας πέτρας<BR/>Μιας πέτρας που ήταν πάντα εκεί<BR/>Αιωνόβιας κι ας αλλάζει κάθε στιγμη<BR/>Συνειδητοποιείς πόσο όμορφο είναι<BR/>Πόσο απίστευτα γεμάτο φως και περιστέρια<BR/>Ν' ακούς κάποιον, να διαβάζεις κάποιον<BR/>Έναν άγνωστο γνωστό που μιλάει την ίδια άγνωστη γνωστή γλώσσα<BR/>Με σένα...DanaiShipshttps://www.blogger.com/profile/01684375920961293414noreply@blogger.com