Οι λέξεις τσιμπάνε

Απώλεια είναι η επόμενη στιγμή
Μαύρο είναι το αμέσως μετά
Δυστυχία είναι το πάντα
Φεγγάρια είναι τα παλιά μου χαρτιά
Ποτήρι είναι το σπασμένο τίποτα
Πικρό είναι το μέταλλο σου
Αλμυρό είναι το σκοτάδι πάντα
Πικρό είναι το αίμα
Γλυκό είναι το αίμα
Φως είναι το πράσινο που ξύπνησε μόλις
Χάδι είν' αυτό που αιωρείται πάνω απ' το νερό
Πνοή είναι το γαλάζιο που δεν
Διάρκεια είναι η απουσία που ξέρεις
Σταλαγματιά ήταν εκείνο το άγγιγμα
Διάρκεια ήταν εκείνο που πονούσε
Πόνος είναι αυτό που θα ξεχάσεις
Αγκάθι είν' εκεί που έσταξε
Κόκκινο είναι το τί και πώς
...μα οι λέξεις τσιμπάνε απόψε