"Τί μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;"
Είναι σκεφτικός και θλιμμένος.
Μια κάποια ιστορία τον έχει στεναχωρήσει πολύ!
Καλύτερα να μην τον ρωτήσετε.
Εξ' άλλου δεν υπάρχει απάντηση.
Μόνο ιστορίες.
Κι ο χρόνος φεύγει.
Αυτό που βλέπει κανείς στα μάτια του
δεν είναι παρά μια αντανάκλαση
Παιχνίδια που κάνει το φως
Αυτό που βλέπει κανείς πίσω απ'το βλέμμα του
δεν είναι παρά ένα αόριστο μόρφωμα
στο μυαλό του παρατηρητή
Ανίκανο να περιγράψει την εικόνα ή τη στιγμή
8 comments:
Παρ' ότι ίσως είναι μικρός στην ηλικία, ο αναστεναγμός του θα πρέπει να ήταν γέρικος.
sadistria, λίγο μπερδεμένα μας τα λες... στην οικολογική πλευρά που διαφαίνεται στα λεγόμενά σου συμφωνώ απόλυτα... με την αλαζονεία μας και με το "αυξάνεστε και πληθύνεστε και κατακυριεύσατε την γην" καταστρέφουμε έναν πολύ όμορφο κόσμο...
Το τι ακριβώς φτιάχνουμε στη θέση του είναι ακόμη άγνωστο.
"Ανωτερότητα" ή "κατωτερότητα" έτσι γενικά δεν δέχομαι. Ως προς μια συγκεκριμένη παράμετρο, σίγουρα.
Για τα ζώα και την αγάπη δεν ξέρω.
mindstripper, πολύ εύστοχη. Ο συγκεκριμένος γάτος βέβαια, μάλλον είναι γέρος. Εκείνο που με ανησυχεί και με στεναχωρεί είναι που ένα κομμάτι μου αισθάνεται κάπως έτσι.
Αν είναι ένα κομμάτι μόνο, τότε είσαι... ή μάλλον να το πω πω πιο σωστά - είμαστε (και νομίζω πρέπει να είμαστε κι αρκετοί) μια χαρά. ;)
Προσωπική διαπίστωση και μερικές φορές (παρατραβηγμένος) μονόλογος: μπορεί και να είναι καλοήθες, δεν ξέρεις.
Πάντως, τελικά, ο γάτος είναι πάρα πολύ όμορφος.
mindstripper, ακούγεται άγριος ο μονόλογός σου... φαντάζομαι είναι σα να λες "μπορεί και να μην πεθάνω απ'αυτό"... όπως και να χει όμως... άσε να μη συνεχίσω... υπάρχει και το γνωστό λατινικό ρητό omnes vulnerant ultima necat (όλες πληγώνουν, η τελευταία σκοτώνει) που αναγραφόταν στα ρολόγια και μιλάει για τις ώρες...
Πρόλαυτά ένα τέτοιο είδος αγριάδας απέναντι στον εαυτό μας είναι μάλλον δείγμα χιούμορ και αισιοδοξίας. (ακούγεται παράλογο; ας είναι)
Ιώ, κι αυτό εύστοχο.
Το χάδι είτε το δίνεις,είτε το δέχεσαι είναι σαν την προσευχή, κάτι σαν τάπα στη μπανιέρα να μη διαρρεύσει και χαθεί το νόημα έξω απ'τη ζωή μας σαν το νερό και σαν τον χρόνο (γι αυτόν σίγουρα δεν υπάρχει τάπα). Ίσως είναι κι όση αλήθεια αξιωνόμαστε ποτέ. Είτε χαϊδεύουμε ένα κορμί είτε μια πέτρα. Είτε μας αγγίζει ένα κορμί είτε μια πνοή.
[βλέπω πάντως ότι προστρέχετε συχνά στον κο Χριστιανόπουλο]
Είναι μία βασική πτυχή αυτό που περιγράφεις. Αλλά υπάρχει και η άλλη εκδοχή. Πιο αισιόδοξη ίσως (το ίσως είναι μείζωνος σημασίας σε τούτη την περίπτωση).
Ότι δηλαδή, το προαναφερθέν κομμάτι μας, βαφτίζεται καλοήθες επειδή μαθαίνουμε να το δεχόμαστε και να το χρησιμοποιούμε υπέρ μας με τον καιρό. Οι γέρικοι αναστεναγμοί πολλές φορές ισοδυναμούν με σοφία, που λέει και η Irina, και αποδοχή της πραγματικότητας των άλλων σε σύγκριση με την δική μας. Από την άλλη, κι εδώ επέρχεται το ίσως που λέγαμε πιο πάνω, μπορεί και να οδηγηθούμε προς την υπεροψία και τον κυνισμό (εκεί πια πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την περίπτωση του κακοήθους).
χμμμμ... το παρατράβηξα μάλλον. Aς φάω την τσίχλα μου. :P
AAAAAAAAAAXXXXXXXXXXXXX!
Ένα γατί
Χίλιες ιστορίες
Καμία λέξη
Τί να πεις για την τρομερή συμμετρία που κρύβεται πίσω απο τη νωχελικότητά του?
Αγαπώ
Αγαπώ
Αγαπώ
Ασύμμετρα και παράφορα αυτά τα πλάσματα!
Σοφία, ναι εκεί είναι προφανώς η δυσκολία. Προχωρώντας να χωνεύεις αυτά που έχεις (ή σε έχουν) καταναλώσει.
Και να προσέχεις τι λες (και τι δε λες) γιατί πάντα αυτός ο κόσμος είναι στο τσακ να καταστραφεί (με φ Irina, το καταστραφεί).
andrea, πολύ χαίρομαι που έφερες στην επιφάνεια το συντακτικό της εικόνας. Αυτό τουλάχιστον που εγώ νομίζω πως είναι:
συμμετρία και ασυμμετρία!
Post a Comment