[Το παγωτό που τρέχει δεν είναι δική μου παρέμβαση]
Διευκρινίζω ότι η σειρά με την οποία παρατίθενται οι παραπάνω αφίσες ουδεμία σχέση έχει με τους καλλιτέχνες και το διαμέτρημά τους. Το ενδιαφέρον μου για αυτές είναι καθαρά εικαστικό-υπαρξιακό.
Tuesday, July 26, 2005
κάτι το ωραίον - Ελλάδος περιήγησις
Τι έχει να πει ο σημερινός περιηγητής για τα πολιτισμικά αξιοθέατα της χώρας; ε;
[Το παγωτό που τρέχει δεν είναι δική μου παρέμβαση]
Διευκρινίζω ότι η σειρά με την οποία παρατίθενται οι παραπάνω αφίσες ουδεμία σχέση έχει με τους καλλιτέχνες και το διαμέτρημά τους. Το ενδιαφέρον μου για αυτές είναι καθαρά εικαστικό-υπαρξιακό.
[Το παγωτό που τρέχει δεν είναι δική μου παρέμβαση]
Διευκρινίζω ότι η σειρά με την οποία παρατίθενται οι παραπάνω αφίσες ουδεμία σχέση έχει με τους καλλιτέχνες και το διαμέτρημά τους. Το ενδιαφέρον μου για αυτές είναι καθαρά εικαστικό-υπαρξιακό.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
Κυκλοφορούν στο δίκτυο τόσα πολλά και καλά που ... "Βουλώ"νεις
Πρόσφατα μου έστειλαν φωτό από λαϊκό δίσκο με τίτλο "Σκότωσες έναν πεθαμένο"
είναι και τα δύο υπέροχα
Αγαπητή scorpina, παιδεία, αισθητική, κοινή λογική, αίσθηση του μέτρου και αίσθηση της αηδίας, ακόμη και το IQ σε ένα βαθμό, καλλιεργούνται σε μια χώρα όπως και σε ένα άτομο. Στην Ελλάδα είναι σίγουρα περίεργα τα πράγματα.
Προφανώς υπάρχει κοινό γι αυτά τα θεάματα-ακροάματα. Για μένα και το τραγούδι που κατέκτησε τη eurovision δεν απέχει πολύ σε λογική: Ένας αχταρμάς από πιασάρικα στοιχεία και ευκολίες. Απλά λίγο πιο εκλεπτυσμένος. Αλλά κυρίως αυτό: ευκολίες.
Και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξεκινούν ψάχνοντας να ακούσουν όλα αυτά τα πράγματα που τελικά ακουν. Συνήθως αφήνονται(αφηνόμαστε) στην ευκολία της αφομίωσης με το "κοινό αίσθημα". Πόσοι σηκώνονται να φύγουν από την παρέα που διασκεδάζει επειδή νιώθουν να προσβάλλεται η αισθητική τους ή αίσθησή τους του μέτρου ή ακόμη και η κοινή λογική;
Όσο για το "Σκότωσες έναν πεθαμένο", νομίζω είναι φανερό το πόσο βαθιά νοήματα κρύβει. Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος μιας τέτοιας συζήτησης.
Ε, και η εύκολη απόρριψη, ευκολία είναι κι αυτή.
"μπουζούκια"... μου θυμίζεις το πως χρησιμοποιούσαν τη λέξη αυτή οι γονείς μου μιλώντας για νυχτερινά κέντρα.
Μην παίρνει η μπάλα και το φίλτατο γλυκύτατο μπουζούκι όμως!
Εγώ πάντως έχω τρομερές εικόνες στη μνήμη μου από τις φορές που παλιότερα βρέθηκα σε νυχτερινά κέντρα, ειδικά στην επαρχία: καμμιά φορά μέσα στο έντονο κιτς οι ανθρώπινες φιγούρες εξαϋλώνονται με έναν τρόπο που μόνο σε ακραίες συνθήκες συναντάς.
Αγαπητή sadistria, αποκόμισες την αίσθηση ότι προσπαθώ να "παρασύρω" την σκορπίνα σε νυχτερινά κέντρα; Ή να την πείσω σώνει και ντε να ακούσει μπουζούκι ή "μπουζούκια";
Προφανώς μπερδευτήκαμε. Η πρώτη μου φράση του προηγούμενου σχολίου προέκυψε από την τελευταία της σκορπίνας, όχι από την πρώτη. Και βέβαια πιστεύω πως ισχύει γενικότερα αυτό που λεω αλλά δεν είναι μομφή είναι συζήτηση. Σκέψεις και παρατηρήσεις.
[Μομφή ίσως ήταν εκείνο το περί της κλίσης του "ανηρ" στο δικό σου ποστ]
Προσωπικά, εδώ και αρκετά χρόνια, προτιμώ το να γελάω -με την ψυχή μου όμως- με τέτοιες αφίσσες στο δρόμο ή παρ' ότι δεν το έχω κάνει, ακόμα και βλέποντας τέτοια θεάματα από κοντά, παρά να ξεφεύγω από τον εαυτό μου προσπαθώντας να δω τις ειδήσεις στην τηλεόραση. Λιγότερη κοροϊδία, περισσότερο γέλιο, λιγότερες άσπρες τρίχες.
Επίσης, μια και το έφερε η κουβέντα για μπουζούκι και για μπουζούκια, πρέπει να πω ότι κάθε φορά που βλέπω έναν άνθρωπο να χορεύει τη ζεμπεκιά μέσα από την ψυχή του, γίνομαι πολύ υπερόπτρια και φουσκώνω σαν κοκκόρι από υπερηφάνεια που γεννήθηκα Ελληνίδα. Ίσως εκείνη την ώρα να γίνομαι και μία εθνικίστρια (αλλά δε βαριέσαι...)
Το παγωτό που τρέχει πάντως ήταν επιτυχημένη παρέμβαση κι ας μην ήτανε δική σου Eryx. ;)
Το club με τον Κατέλη στην Αντίκυρα ήταν γεμάτο έως το πρωί.Οι ίδιοι που βλέπουν με μανία ποδόσφαιρο, τσόντες, αδιαφορούν για τα παιδιά τους και διαβάζουν αθλητικές εφημερίδες το γένισαν.
Επαρχία με τα όλα της.
Μακριά κιαλάργα Ο.Κ.
Τι να πεις... με κάτι τέτοιες εικόνες μου έρχεται πάντα το "κωλοέλληνες"...
καλύτερα να μείνουμε στην απορία και στα ερωτηματικά (εννοώ σαν αντίσταση στην αηδία)...
[το "Ο.Κ." είναι υπογραφή;]
Post a Comment