Η νύχτα είναι φωτεινή. Το φεγγάρι ζεσταίνει τον κόσμο.
[χρόνος έκθεσης τέσσερα δευτερόλεπτα]
Το φθινόπωρο μια μικρή άνοιξη εδώ.
Ένα διαστημόπλοιο θα έρθει σε λίγο, να πάρει τους από καιρό νεκρούς. Να επιβιβαστούν επιτέλους στις παράλληλες ζωές που ονειρεύτηκαν. Σε αυτά τα μαρμάρινα σπιτάκια μπορεί να μένουν παιδιά. Όλα θα γίνουν φυσιολογικά. Η γάτα που περπατάει στη μάντρα θα κρυφτεί μα δε θ'απορήσει. Τα φώτα στον κάμπο θα ναι έτσι πάλι σα φωτάκια σε θάλασσα. Κι η θάλασσα θα ναι έτσι πάλι σαν ασήμι στο φως.
Τότε όμως το τοπίο θα το δείξω ασπρόμαυρο.
Για να μην καταλάβει κανείς τα πρόσωπα και την εποχή.
Έπειτα πάλι στον ήλιο
θα ξημερώσουν τα νερά χαρούμενα
Κάθε φορά στο χωριό αναρωτιούνται οι άνθρωποι ποιό είναι το τετελεσμένο γεγονός και ποια η προφητεία.
5 comments:
Τόσο όμορφο (τόσο τετριμμένη έκφραση, αλλά δεν έχω άλλη γι΄ αυτό που διάβασα)
επιτέλους η επιστημονική φαντασία (και όχι μόνο) βρήκε το δρόμο της ελληνικής υπαίθρου.Πολύ ωραίο.
Χαίρομαι που τους προστατεύεις,που δεν τους δείχνεις κατά τη διάρκεια της αποχώρησης τους,αλλά θά'θελα να το δω, δύσκολό;
Οι φωτογραφίες με κάνουν να μισοκλείνω τα μάτια και να τις κοιτώ από απόσταση - μήπως έτσι βγουν οι νεράιδες και οι γοργόνες από τις κρυψώνες τους.
Οι άνθρωποι του χωριού μάλλον θα είναι σίγουροι γι αυτό. ;-)
H δευτερη φωτο (ισως χωρις να το θελει) αφηνει και καποιους ηχους να ακουστουν.
andrea, ευχαριστω (να αλλη μια "τερτριμμένη" έκφραση).
irina, έχω διαβάσει που γράφεις για τα κοιμητήρια... Εγώ δεν αισθάνομαι και πολύ άνετα. Στην πραγματικότητα όλες οι ζωες που οι άνθρωποι έχουν ζήσει ή ακόμη περισσότερο αυτές που δεν έζησαν, αισθάνομαι να με βαραίνουν κάπως. Ίσως κι αυτό να αφορά μόνο εμένα κι οχι τους άλλους. Πάντως σε αυτό το μικρό κοιμητήρι που βρίσκεται σε ένα χωριουδάκι εγώ στεκόμουν έξω απ'την όχι και τόσο ψηλή μάντρα όπου και ακουμπούσα τη φωτογραφική μηχανή για να πάρω μια φωτογραφία με τόσο μεγάλο χρόνο έκθεσης (4 sec/1600 ASA).
[διόρθωση μόνο στο "Μας κάνει να νοιώσουμε σαν να παρακολουθήσουμε το πέρασμα του καιρού". Σωστό θα ήταν κάπως έτσι: "Μας κάνει να νιώσουμε σαν να παρακολουθούμε το πέρασμα του χρόνου."
scorpina, το φεγγάρι το Σάββατο το βράδυ ήταν πολύ φωτεινό. Έβλεπες όντως καθαρά τις σκιές των πραγμάτων στο φεγγαρόφωτο. H φωτογραφία με τις ρυθμίσεις που αναφέρω, ήταν λίγο πιο σκούρα απ'ότι τη βλέπω εγώ εδώ. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι πρώτον το ότι έγραψαν τα χρώματα στο φεγγαρόφωτο (πράσινο και κόκκινο) και δεύτερον το φόντο (κάμπος θάλασσα) που φαντάζει απόκοσμο.
Όμως το αν είναι τα χρώματα ονειρικά σε μια εικόνα που βλέπεις εξαρτάται από το τι ήταν αυτή η εικόνα πριν φτάσει στα μάτια σου;
Αγαπητή μπερζέρα, εσείς από σκηνής ή απο την αποθήκη ομιλείτε;
Αν τα πρόσωπα τα βγάλουμε κάποτε στη σκηνή θα ναι μ'αλλαγμένα ονόματα.
Αν είστε σε πατάρι αποθήκη, φαντάζομαι θα περνούν κι απο εκεί πότε πότε διαστημόπλοια.
Αν πάλι επιμένετε να κρυφοκοιτάξετε, αυτό δε με αφορά.
Ευχαριστώ πάντως.
mindsrtripper, όλα είναι ζωντανά, ε; Σήμερα έκοψα ένα κλαδί από τη μπουκαμβίλιά μου... πρώτα όμως της μίλησα και δοκίμασα να της εξηγήσω. Νομίζω ότι αντέδρασε σχετικά καλά. Της είπα έπειτα ότι πρέπει να κόψουμε άλλο ένα αλλά εκεί ανέδρασε κι έτσι είπα κι εγώ να το αφήσω για αύριο...
Πάντως άμα μεγαλώσει λέει θέλει να μοιάσει στη δική σου :-)
vangelakas, ήχοι; "χωρίς να το θέλει"; ... φυσικά αν τα νερά ξυπνάνε χαρούμενα θα ναι με ήχους ζωηρούς. Μα και οι μαγικές νύχτες έχουν το δικο τους ρεπερτόριο.
αγαπητέ vague, φυσικά και είναι η ίδια φωτογραφία. Ίδια η άλλη.
... Η άλλη όμως, ποιά είναι;
Post a Comment