Down the passage which we did not take
Towards the door we never opened
Into the rose-garden."
"The detail of the pattern is movement"
...
"And the pool was filled with water out of sunlight,
And the lotos rose, quietly, quietly,
The surface glittered out of heart of light,
And they were behind us, reflected in the pool.
Then a cloud passed, and the pool was empty.
Go, said the bird, for the leaves were full of children,
Hidden excitedly, containing laughter.
Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality."
...
"Time past and time future
Allow but a little consciousness."
...
"Here is a place of disaffection"
...
"Descend lower, descend only
Into the world of perpetual solitude"
...
"At the still point of the turning world."
-
[Όλα τα παραπάνω αποσπάσματα και πάλι από το Burnt Norton, Four Quartets, T.S. Eliot σε ένα ίσως και παραμορφωτικό δικό μου ανακάτεμα.]
.
4 comments:
Παραμορφωτικό ανακάτεμα; Αποκλείεται.
Δε θέλω να πω τίποτα, μόνο να τα διαβάζω και να κοιτάζω τη φωτογραφία ξανά και ξανά.
Σα θάλασσα που δεν κινείται...
Καλή σου μέρα Eryx. :-)
... θενκσ για τις εφχέσ για το αν ύψη!!!!
μπε μπεεεε
(και στα δκάσ!!!!)
καλή βδομάδα!!!!
mindstripper, αυτό το κείμενο, αυτό το ποίημα δηλαδή, είναι από εκείνα που χωρούν αμέτρητες αναγνώσεις.
σαν τη θάλασσα που δεν τη χορταίνει κανείς.
scorpina, ναι το ίδιο θέμα, όχι έρχεται ξανά, μα δεν έφυγε.
"Investing form with lucid stillness"... πόση ακινησία αντέχουμε; Πόση σιωπή; Πόση ακινησία μπορούμε επάνω σε ένα ποδήλατο; Κίνηση. Ανάπτυξη. Εκτόνωση ή χορός;
Κατα πως το λες και το να μιλάμε είναι εκτόνωση.
"Lucid stillness"... ή κρατάω την αναπνοή μου μέχρι να σκάσω;
Νομίζω είναι διαφορετικά πράγματα.
Η φωτογραφία εδώ δεν είναι ασπρόμαυρη, ούτε έγχρωμη, αλλά ούτε και κάποια μεσοβέζικη κατάσταση όπως η τρίτη εκδοχή του προηγούμενου πόστ. δεν είναι πια φωτογραφία, αλλά ένα παιχνίδι με τέσσερα διακριτά χρώματα (άσπρο, μαύρο, κίτρινο-μπεζ και γκρι-καφέ). Μια αναπαράσταση του παιχνιδιού που κάνει το φως.
πρόβατε, βλέπω τ' ανήψι σ' ανέβασε στα ύψη! Φτου-φτου! Να στε καλά και το παιδί κι εσύ.
Για να με φτάσεις όμως θες λίγη προσπάθεια ακόμη: ανηψάκια εγώ έχω δύο! μπε μπεεεεέ!
Scorpina, ναι. Δηλαδή περίπου. Σέπια λέγεται ένα καφε-γκρι χρώμα και η ονομασία του προέρχεται από τη σουπιά (Sepia officinalis) γιατί από το μελάνι της φτιαχνόταν. Σέπια λέμε και τις φωτογτραφίες που είναι μονόχρωμες αλλά με αυτήν την καφετί απόχρωση.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η εικόνα μοιάζει με σέπια αλλά δεν είναι γιατί αποτελειται από pixel σε τέσσερα διαφορετικά χρώματα (άσπρο, μαύρο, κίτρινο-μπεζ και γκρι-καφέ). Σε σέπια θα ήταν κάπως έτσι.
Irina, a calm August afternoon in the greek country it was when the original photo was taken. Warm and lucid.
As for the Four Quartets, I have talked to you about them again. The verse "At the still point of the turning world." is exactly from this first part of the Four Quartets.
Post a Comment