click for a larger version
ηφαίστειο από χόρτα, ζαλισμένος φωτογράφος, ένα κάποιο loch, ταραγμένο μυαλό, λίγη επεξεργασία και δεν μπορώ να καταλάβω ποια εικόνα βλέπω, παγιδεύομαι στις παραλλαγές
click for a larger version
γονατίζω στην άκρη στο νερό
δεξιά κάτω απ'την επιφάνεια του νερού κρύβεται μια νύχτα
ο ουρανός είναι γήπεδο
τα χόρτα είναι καταδικασμένα
το χώμα μαύρο
μα η άνοιξη πάλι σε λίγο όλα θα τα πνίξει
η άνοιξη βγαίνει από πάνω
υλικό αποσύνθεσης από κάτω
τα δόντια του γίγαντα γίναν βράχοι
ηφαίστειο από χόρτα
θυμάται το χώμα
φωνάζει επιθυμίες ορφανές
ψυχρός αέρας και η μέρα είναι κι αυτή νύχτα
οι λέξεις σα μερμήγκια που χάσαν τη σειρά τους
ερευνούν στα κλαριά και κουβαλούν κι άλλο σκοτάδι
γέρνω στα υγρά χαλίκια και ονειρεύομαι πάλι
το σώμα της γης
διπλή οπτική Ι, διπλή οπτική ΙΙ
5 comments:
οι λέξεις σα μερμήγκια όντως
κουβαλάνε το ψωμάκι του αύριο
βρίσκουν τη σειρά τους δίπλα στο νερό
ενός κάποιου loch σκηνογραφημένου
στη μέση ένα νησάκι photoshop
ή φυσικό, ή διπλή οπτική
θερμός αέρας και η νύχτα είναι κι αυτή μέρα
το γκρι που δεν διαταράσσεται κρύβει μέσα του
όχι τέρατα αλλά το τσόφλι του καλοκαιριού
και μόλις αυτό σκάσει απ' το μπαμπάκι του...
Έρυξ,σ' ευχαριστούμε γιατί δίνεις την ευκαιρία την Αντρέα Ζαχ να κάνει φόλοου απ:) Και τα δύο ωραία. Σαν μάσκες αναμνήσεων.
Εμένα πάντως η δεύτερη με τρομάζει λίγο. Της στράγγιξες τον ήλιο ε;
eikones...
Andrea, τα μερμηγκάκια κουβαλούνε όνειρα ψίχουλο-ψίχουλο, μα το νερό το σκιάζονται. Η αναίρεση και η επιβεβαίωση, η οδός άνω κάτω, η μέρα
στη νύχτα, η νύχτα στη μέρα, σκακιέρα με στρατιώτες και τρελούς, βασίλισσες και κάστρα, παραμύθια κι αίμα.
Χ2, κι εμείς σ'ευχαριστούμε. Οι αναμνήσεις τρέφονται με εικόνες.
γιουτζίν, χα-χα, μόνο εσύ θα με τρομάζεις;
atg, ...όχι μόνο...
Post a Comment