είμαι δέντρο, δεν είμαι νερό
γέρνω πάνω στην όρθια πλαγιά με παίρνει άνεμος και γέρνω πάνω στο βράχο μα χωρίς να τον αγγίζω αγγίζω φυσάει στη ραχοκοκαλιά μου ένας βοριάς θαλασσινός είμαι ποτισμένος αρμύρα ως την ψυχή κουράστηκα τη θάλασσα τα κύματα τον αχό τους με χαϊδεύουνε τα σύννεφα αυτά με βρέχουν με τυλίγουνε τα χαίρομαι
19 comments:
Όμορφα απόδωσες τις εικόνες, λεκτικά και οπτικά. Μέρα καλή
Άντε μπράβο βρε Έρυξ. Καινούργιο post! Είχε πια ... σκουριάσει αυτή η λαμαρίνα!
Ωραίο το γερτό δέντρο (άραγε τί δέντρο είναι? Εμένα μου μοιάζει μάλλον για χαρουπιά). Ωραία και η λεζάντα.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Ελεύθερο δέντρο
υπεροχη φωτο...μα τι λεω...το ξερεις.
fisikse galini :)
Λάκη, το αντίθετο θα έλεγα. Οι εικόνες και τα λόγια "αποδίδουν" εμένα. Εγώ απλώς αγωνιώ (χα-χα) ... αν θα καταφέρουν να με αποδώσουν.. και με τί πρόσωπο θα με δείξουν στην κοινωνία...
Ιρλανδέ - ιρλανδέ, η λαμαρίνα - η λαμαρίνα. Όλα τα σβήνει. Εδώ τα ποστ μένουν συχνά έτσι μετέωρα να οξειδώνονται στην υγρασία του διαδικτύου. Το δέντρο χαρουπιά λες; Να σου πω με ενθουσίασε τόσο η στάση του που δεν πρόσεξα το είδος του. Δες εδώ μια φωτογραφία μήπως και καταλάβεις εσύ. Πάντως βρίσκεται κοντά στην έξοδο του φαραγγιού του Αγίου Δημητρίου στη Νότια Εύβοια.
[Σημειωτέον: έχω κι άλλες λαμαρίνες.]
Coco, υπέροχη η απόδοσή σου! (και το υφέρπον οξύμωρο μούρλια!) Ελεύθερο δέντρο!
εξόφθαλμη, τους τόνους σου τους έχασες... φύσηξε αγέρας χειμωνιάτικος και στους πήρε όλους; η φωτό δεν είναι φωτό (φωτό θα δεις στο link παραπάνω που δείχνω στο ιρλανδό). Η συγκεκριμένη εικόνα αποτελείται από pixel (κουκίδες) σε 12 διαφορετικά χρώματα.
atg, από σένα δεν κρύβεται τίποτα;
παρακαλω? δεν ειναι φωτο? μα τι στο καλο? ε, ενας λογος παραπανω να σε συγχαρω!
Υ.Γ. εαν επιθυμεις να βαζω τονους, πολυ ευχαρίστως να τιμήσω τους κανονισμούς σου!
ωραίες σκέψεις...ωραίες εικόνες...δύσκολοι προβληματισμοί
Έρυξ,θα έγραφα ακριβώς τα ίδια, αλλά φωτογραφίζοντας κανναβουριές. Μην καταφεύγεις σε εύκολα οπτικά τρυκ. Λιγκαλάιζ ιτ:) Με αγάπη.
Y.Γ. Δάκρυσε τότε ο Ιρλανδός. Δάκρυσε κι ο Ιουδαίος...
Έτσι όπως τα λες... μοιάζει σαν να Την απαρνιέσαι..
Δε φοβάσαι μη σου κρατήσει κακία?
Τι όμορφο ατρόμητο δέντρο!!
Αυτό το παιδί...Τώρα για να ανεβάσει καινόύριο ποστ θα χρειαστεί υλοτόμο...
Τοκ,τοκ...Κύριε Έρυξ; Εδώ είναι το μπλογκ ή ο προστατευόμενος βιότοπος;Πολύ ησυχία έπεσε.
@ Έρυξ-Τ
Ως κυπαρίσι το βλέπω.
Κι εσένα παρομοίως...
Θα ξανάρθω να δώ και τα μελλοντικά σου.
@ Εξώφθαλμη
Με τόνους να γράφεις γιατί είναι πιό ευκολοδιάβαστα τα κείμενα. Κι αποφεύγονται και τυχόν παρανοήσεις.
Και ο «κανονισμός» ΕΝΑΣ:
Βάζουμε τόνο όπου τονίζουμε και με τη φωνή, όταν μιλάμε.
Κι άσε το "Παιδαγωγικό Ινστιτούτο" να λέει...
Το δέντρο που πληγώναμε...
Εξόφθαλμη, πρώτα απ'όλα είναι αυτό που βλέπεις... μια εικόνα. Έπειτα η δομή και η σύστασή και το φορτίο της μπορούν να εξερευνηθούν και να αναλυθούν με διαφορους τρόπους. Μπορεί εν τέλει να μην είναι δέντρο αλλά πουλί την ώρα που πάει να αγγίξει στο βράχο. Το αποκλείεις;
Σχετικά με τους τόνους... προσωπικά το προτιμώ το κείμενο με τόνους. Αν έχεις όμως κάποιον ιδιαίτερο λόγο να μην τους χρησιμοποιείς... τί να πω; δε θα σε μαστιγώσω γι αυτό!
barel, καλωσήρθες και σ' ευχαριστώ. Όχι ακριβώς προβληματισμοί, απλά αισθήματα λίγο χαμένα στο σκοτάδι.
Χ2, ο "ιρλανδός" κι ο "ιουδαίος" έχουνε συνταξιδεύσει αρκετά κι έχουνε περπατήσει και στην έρημο όπως το λέει το τραγούδι. Δεν πήγαιναν σε γάμο. Ίσως σε πόλεμο.
mario, είτε την απαρνιέμαι είτε όχι, η θάλασσα πάντα το ίδιο βίαιη και άγρια και όμορφη είναι. Και παντα την φοβάμαι ούτως ή άλλως.
μάλλον άνθρωπε, καλωσήρθες! κυπαρίσι; χμ... αυτό σίγουρα όχι. Ούτε κι εγώ...
Χ2, έχω κάτι παλιές κασέτες, σε ενδιαφέρουν;
Χμ...Το κασετόδεντρο έχετε στην αυλή σας κύριε;
εχει εν+διαφερων το δεντρο. Αγαπημενη λεξη το ενδιαφερων
προυποθετeι διαφορα.
Το δεντρο αν φυτρωσει στραβα λυγιζει κ σπαει. Κ μετα ξαναφυτρωνει οπως αιστανεται αυτο. Και κοιτα το Θεο καταματα μετα..ω ναι.. ειμαι σιγουρη φιλε.
Αλλωστε αν δε πιασεις πατο δε "φτανεις" στο Θεο.
good work:)
Helga, απ'ότι φαίνεται με το θεό τα λέμε συχνά :) Αν και ο καθένας μας έχει το δικό του πάτο, τις δικές του ρίζες, το δικό του τρόπο να φυτρώνει και να απλώνει τα κλαδιά του και να ξεδιπλώνει το είναι του.
Post a Comment