Η νύχτα είναι μόνη της. Στη γωνία. Ο γάιδαρος βαράει το σαμάρι του. Ο γάιδαρος βαράει τον τοίχο. Ο γάιδαρος έχει το κεφάλι του.
Οι πληγές δεν πρέπει να εκπλήσσουν. Τα δόντια θέλουν να δείχνονται.
Το σκοτάδι είναι σα λάσπη. Γυαλίζει.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Το σκοτάδι εμπεριέχει το άπαν και τα πάντα ξεπηδούν από αυτό...
Ότι μας περικλείει και μας ορίζει.
Τυχερός όποιος μπορεί να παίζει με το φως και το σκοτάδι...
Τυχερός όποιος μπορεί να συνομιλεί με τη σκιά και τις σκιάσεις...
Ευγνώμονες και τυχεροί, όσοι καρπωνόμαστε τις "γωνίες σου"...
Αχά! Ευγνώμων κι εγώ για τη "γωνία" που μου προσφέρεις!
πρώτη φορά περνάω καλοκαίρι να νυχτώνει από τις 6!
Αγαπητή μου, τέτοια που είναι η γη, όλα να τα περιμένεις!
Όμως, από που συμπεραίνεις ότι είναι καλοκαίρι; Τις προάλλες το μάτι μου κάπου πήρε μια φωτογραφία του Μαντέλα στον τελικό του ποδοσφαίρου με τεράστιο γούνινο σκούφο...
Πώπω αράχνες!
Μα πώς το αφήνετε έτσι το μπλογκ σας ;
Αφήστε δε αυτό κείμενο με τον έρμο τον γάιδαρο !
Λοιπόν, ανασκουμπωθείτε σας παρακαλώ, σας περιμένει δουλειά, σας έχω μία πρόσκληση.
Και καλό φθινόπωρο! Έμαθα ότι ήρθε και σε σας.
Το σκοταδι γυαλιζει......
κάποτε φανταζει ασχημο και θλιβερο στα ματια μου...καποτε με καλει σαν απαγορευμενη αμαρτια....δεν μπορω να το αποφυγω δεν μπορω να το διωξω, να το ξορκισω....
και τοτε οταν το μονο χρωμα ειναι το μαυρο κλεινω τα ματια μου.....και βλεπω φως..
Post a Comment