Αρμυρό νερό

Δίπλα στο βράχο
πάνω απ'το κενό
"όχι ακόμη, όχι ακόμη"
Είναι φως στον κόσμο
Είναι νερό

Αspirin Αrtist

Άπειρες ασπιρίνες
.το κεφάλι αυτό είναι αιτία πολλών κακών .πόσο καθαρά το βλέπω τώρα
.παραμορφωμένη πραγματικότητα .εδώ γελάμε .όχι με το "παραμορφωμένη" με το "πραγματικότητα" .τάτσο τσάι
.χε-χε .ανιδιοτελής .πυρίμαχος .στάθηκα και είδα
.ενθάδε διάβολε
.κλείσε το μάτι και γείρε το αυτί σου στην άβυσσο
.υπάρχει πάντα ένα ρυάκι που κυλάει στο βυθό
.λέω .δεν είδα
.δε λέω αυτό που είδα
.δε θα με πίστευα ποτέ
.τελείες σαν καρφιά
.και τους κρεμάω λέξεις
.πιθηκάκια στα κλαδιά
.αέναα διαστελλόμενη φάρσα
!"μπαμ" είπε

"Investing form with lucid stillness"

"Footfalls echo in the memory
Down the passage which we did not take
Towards the door we never opened
Into the rose-garden."



"The detail of the pattern is movement"

...

"And the pool was filled with water out of sunlight,
And the lotos rose, quietly, quietly,
The surface glittered out of heart of light,
And they were behind us, reflected in the pool.
Then a cloud passed, and the pool was empty.
Go, said the bird, for the leaves were full of children,
Hidden excitedly, containing laughter.
Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality."

...

"Time past and time future
Allow but a little consciousness."

...

"Here is a place of disaffection"

...

"Descend lower, descend only
Into the world of perpetual solitude"

...

"At the still point of the turning world."


-
[Όλα τα παραπάνω αποσπάσματα και πάλι από το Burnt Norton, Four Quartets, T.S. Eliot σε ένα ίσως και παραμορφωτικό δικό μου ανακάτεμα.]

.

Παραλλαγή σε ένα θέμα

Το θέμα γνωστό.
Ερωτήσεις. Απορίες.
Τι βλέπω; Τί θέλω να βλέπω;
Τί μου αρέσει να βλέπω;
Τί επιλέγω να βλέπω;
Και τελικά τί είδα;
Κι εσύ τί βλέπεις;

Δεν μπορώ να ξεφύγω από την ιδέα ότι η πραγματικότητα είναι μια υδάτινη επιφάνεια όπου μόνο σερφάροντας μπορεί κανείς να ισορροπήσει. Εν κινήσει. Με χάρη ει δυνατόν.
Έπειτα είναι και ο βυθός βέβαια, ένας άλλος κόσμος.







"Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present."

[Burnt Norton, Four Quartets, T.S. Eliot]

.

η νύχτα

Η νύχτα είναι φωτεινή. Το φεγγάρι ζεσταίνει τον κόσμο.
[χρόνος έκθεσης τέσσερα δευτερόλεπτα]
Το φθινόπωρο μια μικρή άνοιξη εδώ.
Ένα διαστημόπλοιο θα έρθει σε λίγο, να πάρει τους από καιρό νεκρούς. Να επιβιβαστούν επιτέλους στις παράλληλες ζωές που ονειρεύτηκαν. Σε αυτά τα μαρμάρινα σπιτάκια μπορεί να μένουν παιδιά. Όλα θα γίνουν φυσιολογικά. Η γάτα που περπατάει στη μάντρα θα κρυφτεί μα δε θ'απορήσει. Τα φώτα στον κάμπο θα ναι έτσι πάλι σα φωτάκια σε θάλασσα. Κι η θάλασσα θα ναι έτσι πάλι σαν ασήμι στο φως.
Τότε όμως το τοπίο θα το δείξω ασπρόμαυρο.
Για να μην καταλάβει κανείς τα πρόσωπα και την εποχή.

Έπειτα πάλι στον ήλιο
θα ξημερώσουν τα νερά χαρούμενα




Κάθε φορά στο χωριό αναρωτιούνται οι άνθρωποι ποιό είναι το τετελεσμένο γεγονός και ποια η προφητεία.

Χώμα

Η νύχτα των ευχών στο πέλαγος
έφερε χρόνια βράχια
και ισημερίες με έμφαση στη νύχτα

Ριζικό σύστημα επιμονής
ένα μοναδικό μικρό τοπίο
στη σχισμή του βράχου

Περιέλιξη παραπλανητική βλασταίνει
κλείνει το μάτι γέρνοντας το ποτήρι
της αθωότητας -τί νόμισες;

Η γέφυρα στο ποτάμι
είναι για τους πεζούς
να ηδονίζονται την απόσβεση

Τα μέταλλα ιδρώνουν
για τα δάκτυλα που θα ζωγραφίσουν
κάτι άπιαστο ή ένα όνομα

Ο θεός ξαπλώνει στην έρημο
και οραματίζεται μιαν άλλη δημιουργία
που ακόμη δεν αποφάσισε

Τα χλωρά χαίρονται το φως
ψιθυρίζουν στο σκοτάδι
κι έχουν σώμα

Το νερό είναι η πατρίδα μου
Ο αέρας το όνειρο
Η στεριά πέτρα

παίζουμε;

Κυκλαδίτικο Escheresque



and the ZOOMQUILT - a collaborative art project

Λεπτομέρεια επιθυμίας

και λεπτομέρεια κελύφους αχινού:




ένα πρόσωπο μιλάει τον κόσμο
ένα κοχύλι ακουμπάει το δέρμα

γέρνεις με το σύννεφο
και το φως δε σ' αφήνει
φλογίζεται το χέρι
το είναι ποθεί

οι κόσμοι που υπήρξαν
και τα νερά που σε άκουσαν
τα σύννεφα - τόσα σύννεφα- που στάθηκαν
στον ουρανό για λίγο πάνωθέ σου

εικόνες στα δάχτυλά μου
γυαλάδα στο φως
ζεστή αμμουδιά ονείρου
να σε κρατώ
και να χάνομαι
στην εκπνοή του Σεπτεμβρίου

ναι...

... όπως πολύ σωστά υποπτέυθηκαν οι xxx (όπου xxx συμπληρώστε επιθετικό προσδιορισμό της αρεσκείας σας και όχι τριψήφιο νούμερο) επισκέπτες αυτής της σκοτεινής άκρης της μπλογκοσφαίρας, υπήρξε όντως και τρίτη -αποκαλυπτική κατά ορισμένους- εικόνα, την οποία δεν μπορούμε να κρύβουμε πλέον (επικαλούμενοι φόρτο εργασίας κ.λπ.) και η οποία θα πρέπει κατ' αναλογίαν με την προηγούμενη να τιλοφορείται:

"Ίδια όψη, ίδιο session... δυο βήματα πιο πίσω"



ή αλλιώς...

"the Kit Kat effect"

Σε θεωρητικό επίπεδο βέβαια... δε βαριέσαι, σε θεωρητικό επίπεδο μπορείς όλα να στηρίξεις και όλα να τα αντρέψεις. Γι αυτό και λένε "σημασία έχει ν'αγαπάς".
[Εδώ μπορώ μου φαίνεται να επικαλεστώ φόρτο εργασίας ή προχωρημένη ώρα...]

Ίδια όψη διαφορετική οπτική

Τεχνικά ένα μόνο βήμα χωρίζει τις δύο εικόνες. Στο photoshop λέγεται unsharp mask. Πρόκειται για έναν σχετικά απλό μετασχηματισμό του οπτικού σήματος που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ενσωματωμένος σε ένα τσιπάκι. Ή σε οποιοδήποτε hardware.

Είναι ακόμη δυνατό να φανταστούμε ένα παρατηρητή που κοιτώντας το ίδιο πράγμα βλέπει πότε τη μια εικόνα και πότε την άλλη.

άλλη μια (παλιά) διαταραχή

Παραμύθι με δράκο

Ένα μικρό πουλάκι ράμφισε το τζάμι
όλοι μες στο σπίτι αλαφιαστήκαν
σηκώθηκαν και τρέξαν στα παράθυρα
Είδαν φτερούγισμα κραυγής
και δεν ανοίξανε
Γυρίσανε και πιάσαν τις γωνιές
μα φτερουγίζανε παντού σκιές

Τη δεύτερη φορά
ένα μικρό χεράκι χτύπησε το τζάμι
Γυρίσαν και κοιτάξαν το ταβάνι
-τώρα ξέρανε-
ανάψανε το φως και συνεχίσανε να λένε
Μόνο δαγκώνουνε τις λέξεις
τώρα και στο εξής

Αράχνη του σπιτιού
έχει πλέξει το δίχτυ ως να πεις
Ύστερα κάθεται -έντομα πιάνονται
-όχι πουλιά, ούτε χέρια-
ρουφάει σκοτεινούς χυμούς
και ζει δίχως ανάσα

------
Και τούτο απ'το σεντούκι το βγαλα και το κοίταγα καλά καλά. Νομίζω ότι όλες τις ζημιές σ' αυτό το σπίτι τις προκαλεί ο ίδιος δαίμονας. Κι όλες τις βάρβαρες συμπεριφορές αυτός τις προκαλεί.

συμβαίνουν στην Αθήνα (διαταραχές)

Η φωτογραφία είναι του 2005.
Το ποίημα περίπου του '90.
Δεν ξέρω πόσο άλλαξα εγώ (νομίζω πολύ),
μα ο περιβόητος Ελαιώνας δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου.
Αν και μέσα στην Αθήνα έχει γλαροπούλια.
Αν και αδιανόητο για αστικό τοπίο,
έχει κάτι το ονειρικά σουρεαλιστικό.
Όλα παίζουν λοιπόν:


------

Αλλοτροπικό νεφέλωμα

Κρυσταλλική ροή
Έκλαμψη - Υποτροπή
Μορφή
Αείφωτος - Αυτόφωτος - Αιμάσσων
Ιππος λευκός υδάτινος
Φριμάσσοντας
Βοών
Προβαίνει απο τα όρη της ερήμου
(Ο Σαλβατόρ Νταλί απορεί)
Οσμή
Ριπή αρμύρας
Φέγγος αιμάτινου πίδακα
-
Και γίναν όλα ψιλή βροχή πετράδια
στις στέγες των κτιρίων και στα ρείθρα
-
Ετσι ονειρεύονται τα σύννεφα που αφέθηκαν
να φτάσουν ως εδώ
Στην πολιτεία όπου οι ψαράδες επιστρέφουν
μ’έναν μορφασμό ενατένισης
οι έμποροι κάθε λογής τρίβουν τα χέρια τους
κι οι ποιητές -η πλειοψηφία-
υποδέχονται αφελώς τα γλαροπούλια

"αρχή στην πάσα συμφορά, Δέσποινα..."

Μια σταύρωση σαν όλες τις άλλες

Μια λάμψη στο θόλο
Ένα νήμα κόβει στα δυο το μυαλό μου
Χίλια μαύρα μαχαίρια υψώνονται
Και πέφτουν
Τώρα ταξιδεύει για το κέντρο του πλανήτη
Μα μια Άνωση τον φέρνει πάλι
Στην επιφάνεια
Ενα πτώμα κατεβαίνει αργά τα σκαλιά
Αφήνοντας μια γραμμή κόκκινη
Αίμα; για Θλίψη;


-------------
Μετά τις παλιές φωτογραφίες, έπιασα τα παλιά ποιήματα. Αυτό ήταν το πρώτο. Πέντε-έξι χρόνια πιο παλιό από την φωτογραφία του προγούμενου ποστ... Πώς τώρα, ε; Μυστήριαι αι βουλαί...
[Και ο τίτλος του ποστ από τους Πέρσες... ας με συγχωρήσει ο κυρ-Αισχύλος.
"...κάποια θεικιά κατάρα ή πονηρόν έκαμε πνεύμα" συνεχίζει]

Ίωση...

ναι, μητέρα, ο γυιός σας... τί άλλο να πω;

να, βρήκα αυτά τα ίδια χρώματα σε μια ανατολή φεγγαριού

αυτό το φεγγάρι είναι θηλυκό

[οι διάττοντες του Αυγούστου είναι θαρρώ μυστήριοι]




αυτή η φωτογραφία ενηλικιώθηκε... είναι πια 18 χρονών

Κάτι τέτοιες...

Κάτι τέτοιες νύχτες στην Αθήνα, δεν μπορω να ξεφύγω απ'τα λόγια του Καρούζου. Που κατάφερε να δώσει τόσο ισχυρή αρσενική υπόσταση στο (παραδοσιακά θηλυκό) φεγγάρι:


Ηττήθηκα νύχτα

Τώρα που η καρδιά μου δεν προσφέρεται
σε παρορμητισμούς αλκοόλ
ακόρεστος προστρέχω σε ηλίθιες απελπισίες
υπογράφοντας το Σύμπαν.
Είμαι παντέρημος όσο κι ο φέγγαρος ψηλά-ψηλά
σε στύση φωτός τον Αύγουστο.
Τελετουργώ στη σιωπή χωρίς άμφια.

Νίκος Καρούζος, Ερυθρογράφος, 1988


.

Λήψη Νο 5769 - Χωρίς λόγια

tu contemples ton âme...

...dans le déroulement infini de sa lame



L'homme et la mer par Charles Baudelaire

Homme libre, toujours tu chériras la mer !
La mer est ton miroir ; tu contemples ton âme
Dans le déroulement infini de sa lame,
Et ton esprit n'est pas un gouffre moins amer.

Tu te plais à plonger au sein de ton image ;
Tu l'embrasses des yeux et des bras, et ton coeur
Se distrait quelquefois de sa propre rumeur
Au bruit de cette plainte indomptable et sauvage.

Vous êtes tous les deux ténébreux et discrets :
Homme, nul n'a sondé le fond de tes abîmes ;
Ô mer, nul ne connaît tes richesses intimes,
Tant vous êtes jaloux de garder vos secrets !

Et cependant voilà des siècles innombrables
Que vous vous combattez sans pitié ni remord,
Tellement vous aimez le carnage et la mort,
Ô lutteurs éternels, ô frères implacables !

κινούμενη άμμος

αριστερά η Κέρος, στο βάθος η Αμοργός


click on the image for a larger version

και η Αμοργός από κοντά





[η κινούμενη άμμος είναι αλλού: εδώ]

[πίσω από μια κουρτίνα υπάρχει μια σκιά παρουσίας
προδίδεται για λίγο μα τραβιέται και χάνεται
τί μπορούσε να προβλεφθεί από παλιά
και τι μπορεί πλεόν να ανιχνευθεί;
προς τι οι ερωτήσεις;]

[η μόνη εικόνα είναι ο ρυθμός
τα νερά κινούνται αέναα
μα αν ξεχάσω τις κουρτίνες,
τα νερά, το φως και το θόρυβο
το παρόν είναι ένας παλμός
κάθε σύσπαση
λιγάκι ακόμη
"ανεπαισθήτως"
βυθίζει το σώμα
σ' αυτή την κινούμενη άμμο]

[κατά η διάρκεια των ονείρων ζω;
τα σύννεφα που καθρεφτίζονται αχνά
σημαίνουν περιοχές, εποχές και συνενοχές
τί ήταν από τότε προβλέψιμο
και τι είναι πια ανιχνεύσιμο;]

[ας εμπιστευθούμε λοιπόν τους διάττοντες
με ανυπόκριτη χαρά
αυτοί συνεχίζουν]


.

παρόν απουσίας

Δεν είναι σενάριο καταστροφής που επαληθεύτηκε.
Δεν είναι άδειες οι κεντρικές λεωφόροι.






Δεν έφυγαν όλοι.
Δεν είναι η Σόλωνος αυτή η οδός:




Είναι κάτι από καιρό ειπωμένα πράγματα.

Και το παρόν κινούμενη άμμος.




....... m ....... m ....... m .......

.

Ενα παράθυρο

Αριστερα το Κατω Κουφονησι, λιγο δεξιοτερα η Κερος με τα βραχονησακια στη νοτιο μερια της. Στο βαθος το Αντικερι κι η Δριμα. Θα φαινοταν κι η Αμοργος μα ειναι ολα βουτηγμενα στους καλοκαιρινους ατμους. Αυτη ειναι η θεα απο ενα παραθυρο στη Σχοινουσα.

πλους BLUE STAR NAXOS

Καταστρωμα η ωρα επτα. Ο ηλιος γερνει. Στην Αθηνα καυσωνας. Εδω φυσαει γλυκος ο αλμυρος θαλασσινος αερας. Κοντρα στον ηλιο τις φιγούρες μονο βλεπω των ανθρωπων. Ο αερας παιρνει τις φωνες. Σαν σε ονειρο.

Ανοίκεια σχήματα

Έκοψα κι έραψα
τα σύννεφα, τα δέντρα, τα βουνά και τη θάλασσα
Γιατί δεν ταιριάζουν;

Ήθελα να μπορούσα
ν΄αραδιάσω λίγα βότσαλα στο χώμα

Έπεσα στο νερό
τα κατοικίδιά μου στο βυθό
φθίνει δυσοίωνα το φως και σχεδόν σιωπή

"τί στο διάβολο"
μμμμ... είπα τη μαγική λέξη
βγήκανε όλα τα τερατάκια απ'τις τρύπες τους
κι ήρθανε να τριφτούν στα πόδια μου
στο βυθό

[και τα φύκια τι όμορφα!]

κουνημένες φωτογραφίες - ρητορικές απορίες

[που πηγαίνω;]


[τί είναι αυτά τα φώτα;]


[ποιός θα διαβάσει τις ταμπέλες;]


[γιατί συνεχίζω;]

(to be continued ... don't hold your breath)

κάτι το ωραίον - Ελλάδος περιήγησις

Τι έχει να πει ο σημερινός περιηγητής για τα πολιτισμικά αξιοθέατα της χώρας; ε;


[Το παγωτό που τρέχει δεν είναι δική μου παρέμβαση]




Διευκρινίζω ότι η σειρά με την οποία παρατίθενται οι παραπάνω αφίσες ουδεμία σχέση έχει με τους καλλιτέχνες και το διαμέτρημά τους. Το ενδιαφέρον μου για αυτές είναι καθαρά εικαστικό-υπαρξιακό.

ένας γάτος, μια ιστορία

"Τί μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;"

Είναι σκεφτικός και θλιμμένος.
Μια κάποια ιστορία τον έχει στεναχωρήσει πολύ!
Καλύτερα να μην τον ρωτήσετε.
Εξ' άλλου δεν υπάρχει απάντηση.
Μόνο ιστορίες.
Κι ο χρόνος φεύγει.

Αυτό που βλέπει κανείς στα μάτια του
δεν είναι παρά μια αντανάκλαση
Παιχνίδια που κάνει το φως

Αυτό που βλέπει κανείς πίσω απ'το βλέμμα του
δεν είναι παρά ένα αόριστο μόρφωμα
στο μυαλό του παρατηρητή
Ανίκανο να περιγράψει την εικόνα ή τη στιγμή

οι θεοί μένουν

-
οι κορυφές ντύνονται τους ατμούς





και οι θεοί
μοιάζει να είναι ακόμη εκεί
χτισμένοι στο τοπίο
πέτρα
πέτρα που είναι η ψυχή
αυτού του πάνω απ'τη γη τόπου



κι έχουν την ιδιότητα, παρότι ακίνητοι,
να ξεπροβάλλουν άξαφνα καθώς κινείσαι αργά
προσέχοντας ένα ένα τα βήματά σου
-

state of things

... and defective vision:

state of mind

ένα διαφορετικό ζευγάρι...

ένα διαφορετικό ζευγάρι "παπούτσια"
αναπαύονται μετά την πρωινή τους βόλτα
σε μια άλλη γωνιά του Ιονίου



(36 23' 59" Ν, 22 29' 06" Ε σύμφωνα με το GoogleEarth)

ενώ κάποιος παραδίπλα παραφυλάει
και κάτι σχολιάζει, αλλά από μέσα του



ο ήλιος είχε ανατείλει κανα δίωρο νωρίτερα
ακριβώς στην προκαθορισμένη ώρα,
από το προκαθορισμένο σημείο κ.λπ. κ.λπ.


(Σάββατο 2 Ιουλίου 2005, 06:22 π.μ. σύμφωνα με τη μηχανή)

ενώ η είσοδος ήταν σκοτεινή και χορταριασμένη,
όπως ακριβώς θα περίμενε κανείς

να μπαίνει κανείς ή να βγαίνει;

μπαίνοντας στην εικόνα, βγαίνοντας από την ιστορία
ή το ανάποδο;



παρακαλώ μη συσχετίζετε αυθαίρετα τους τίτλους των post

Χυδαιότητες

θάλασσα που λαμπυρίζει μεσημέρι
ορίζοντας και στιγμή θαλερή που απλώνεται
σαν αναπνοή του κόσμου στο φως
στιγμή όπου αγγίζεται η τρυφερή επιφάνεια της λειασμένης πέτρας

θάλασσα, έρεβος και νύχτα
λίγο πριν λίγο μετά
τσουκνίδες στο σκοτεινό χωράφι και σερνάμενα στοιχεία ονείρων
άγνωστοι φόβοι στο γύρισμα του βράχου
ποτέ δεν ξέρεις τι θα' ρθει απ'τα βαθιά
τι κρύβεται κάτω απ'την πέτρα

φως
κι ο κόσμος δεν είναι παρά μια τραμπάλα
στην άκρη του νερού ή του σκότους
ένα ζύγιασμα
στις κοιλότητες ή στις κορφές

Γέρνεις το ποτήρι και το νερό χύθηκε
μα το κύμα σκάει λίγο πιο πέρα
απαράλλαχτα αιώνες τώρα

η άπλα του κόσμου, οι ελιές που ασημίζουν στην πλαγιά
τα κυπαρίσσια και μωβ το βουνό στο βάθος
μα η ωραιότητα του αδιάρρηκτου γαλάζιου
γυρνάει με κάτι αιχμηρό
και στο μπήγει στο διάφραγμα και χύνεται
σα σκοτάδι χολή και ποτίζει τα σπλάχνα
νοείται άραγε η Ιθάκη των οφθαλμών;

[ό,τι και να κάνεις στο τέλος πάλι
θα φορτωθείς ένα κουπί και θα φύγεις
το κύμα θα ρθεί ξανά και ξανά
το ποτήρι σου όμως άδειασε]


μη μου πείτε ότι δε βλέπετε τις χυδαιότητες!

όχι το άγιο πνεύμα... (άλλη μια ιστορία με εικόνες)

12 ώρες
ασύμμετρα όλα
αιωρούμενα χρώματα
κηλίδες και σχήματα
φατνώματα που χαίνουν στη νύχτα
μια περίεργη μουσική
ασύμμετρα όλα