Γέρνω

Προσοχή η εικόνα αυτή μπορεί να προκαλέσει αστάθεια. Αν προτιμάτε την ισιωμένη και ομαλοποιημένη εκδοχή της εδώ. Εγώ παρόλο που την ίσιωσα προτιμώ τη στραβή (έτσι ήρθε από τη μηχανή) γιατί έχει περισσότερη κίνηση. Και στραβός ο γυαλός και στραβά αρμενίζουμε. Ή και στραβά ατενίζουμε. Τις οίδε;*


*τις οίδε = who knows

penguin_witch says...

Διάβασέ το. Είναι μια μάγισσα οργισμένη. Όχι τώρα. Από καιρό. Και έχει τους λόγους της. Μη βιαστείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις. Διάβασε το όμως.

Τί θυμήθηκα τώρα...

Δύοντας η Μνήμη

Ζήτησα μια μνήμη
που γέρνοντας σαν ήλιος στη δύση
- κίτρινα χρώματα στα πρόσωπα
κι εκείνο το ζεστό πορτοκαλί -
να βαφτίζει τον κόσμο που χάνω
σε μιαν ήρεμη διαύγεια
εσπερινή κι απόμακρη
βρύση που στάζει τη σιωπή
γλυκά κι εξιστορεί
το Αίμα


--------
Ίσως φταίει το πορτοκαλί της προηγούμενης φωτογραφίας που με γοητεύει σαφώς περισσότερο απ' ότι τα χρώματα του κυκλάμινου. Ίσως φταίει η ώρα ή η ίδια σιωπή. Αυτούς τους στίχους τους έχω πολλά χρόνια κάπου στα χαρτιά μου. Μου φαίνονται πάλι σα να μιλούν για λογαριασμό άλλου χρόνου.

Πορτραίτο τετραγωνισμένο

κλικ να το θαυμάσεις

Meta-blogging post

click anywhere you dare for the greater picture

Ένας αρχαίος με περίεργα γούστα

click on the image for larger version

άλα τις ο Λούκιος!!!

Σημ.: Η φωτογραφία είναι από στήλη που υπάρχει κάπου στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.