Ζω σε ένα όνειρο
Το άρρητο με κυκλώνει σα σκοτάδι, σα νερό να τα μουλιάσει όλα
Γαυγίζει ένας φανταστικός σκύλος πριν μιλήσω
κι έπειτα ακυρώνεται σ' ένα όνειρο που νομίζω πως είδα
Η χελώνα πρέπει να γεμίσει το κενό της
Ο άνθρωπος εξαπλώνεται πάνω στη γή
σαν αρρώστια
Οι ψυχές συμπιέζονται και διαρρέουν στο σκοτάδι σαν πρόβατα
Ο θάνατος. Και η αγωνία του. Είναι ένα μάθημα ανυπόφορο.
Το ανυπόφορο είναι ένα μάθημα διαρκές.
Τα βουνά είναι όμορφα οι δρόμοι απέραντοι
Διασχίζω την Ασία
μα έχω ξεχάσει την ψυχή μου
Σε κάθε γωνιά υπάρχει υπάρχει ένα όπλο
Φανταστικό μα έτοιμο να κροταλίσει
"Έχεις ξεχάσει την ψυχή σου"
Ο κόσμος γέμισε πέτρες
Θυμάσαι;
Ο θάνατος προστατεύει
[είναι στο μπαλκόνι και περιμένει]
Υπάρχει η δυνατότητα να γείρεις σε ένα σημείο στο σύμπαν
και να μυρίσεις την πατρίδα σου, ότι είναι εκεί ακριβώς;
Κάποιος χτυπάει την πόρτα
κι εγώ έχω κλειστεί έξω απ'τον εαυτό μου
Φοβάμαι πως το σώμα μου κατοικεί πια σε άλλη ψυχή
Thursday, November 15, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)