click for a larger version
Thursday, June 05, 2008
Σύνθεση με νερό και χορταριασμένη γη
Το νερό και η γη. Το νερό που συστρέφεται φιδογυρίζει και κυλάει το γαλάζιο μέσα στη χορταριασμένη κοιλάδα. Και η άνοιξη που ακόμη δεν φούντωσε τα πράσινά της, μα που σε λίγο θα το κάνει. Αφήνει μετέωρο το χρυσό σαν μια στιγμή που σύντομα θα γίνει ανάμνηση. Ν' ανοίξει λοιπόν τώρα ο νεκρός τα μάτια του να την αποτυπώσει!
click for a larger version
click for a larger version
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Με την ευτυχία και τη δυστυχία της συνείδησης γεννηθήκαμε. Ίσως γι αυτό δεν χορταίνουμε ποτέ το νερό.
Καλημέρα, όπου κι αν σε πετυχαίνει :)
Καλημέρα σου τρελέ. Αλήθεια κι εγώ δεν το χορταίνω το νερό, αλλά αυτό που λες δεν το καταλαβαίνω, πως συνδέεται δηλ. η συνείδηση με το νερό. Γιατί η συνείδηση προκαλεί δίψα;
Η (οποιαδήποτε) απληστία είναι πάντα απληστία για ζωή περισσότερη. Το ποτάμι σου, που μου μοιάζει σα να στερεύει, μού 'φερε το Σεφέρη, λυπάμαι που άφησα ένα πλατύ ποτάμι κλπ Ακούγομαι σκοτεινός κι ωστόσο μ αρέσει το φως των εικόνων σου. Καλησπέρα από Σέριφο.
μ... άρα η επιθυμία είναι του νερού και το νερό είναι της επιθυμίας, όχι της συνείδησης... Η συνείδηση ίσως είναι η επιφάνειά του όταν γίνεται καθρεφτης...
Ενδιαφέρον. Θα το σκεφτώ και θα επανέλθω. Είσαι Σκωτία αν κατάλαβα. Να περνάς καλά, όσο καλύτερα.
Ένα ον, λοιπόν, χωρίς το "χάρισμα" της συνείδησης, κοιτά το νερό και "βλέπει" την επιθυμία του για νερό, πίνει, δροσίζεται, κολυμπάει.
Ένα ον με συνείδηση κοιτά και βλέπει τον εαυτό του: το νερό του ανήκει.
Post a Comment