φως και μπετόν

Χειροκροτώ τις πασχαλιές τις ανθισμένες
Εκστατικός θαυμάζω πάλι τα πράσινα
Κολυμπάω στην ήρεμη απογευματινή βροχή

Βγαίνει πάλι ο ήλιος
και τα βρεμένα φύλλα λαμπυρίζουν
θάλασσα του πρωιού

Ο βράχος ριζώνει στην υγρασία
μετριέται με τη χλόη
έχει μυρωδιά
που περιέργως θυμίζει αίμα

Η διαύγεια ερεθίζει την αφή
Το μπετόν έχει ιστορία
τραχύτητα και λεκέδες

Τα χαλικάκια που αράδιασες
ήταν δυνάμει πιόνια

Σε αλμυρά χωράφια οι λέξεις
κάνουν πανιά
σκορπίζονται
και λαμπυρίζουν κι αυτές