μας συγχωρείτε για τη διακοπή...

Προς το παρόν και μέχρι να λυθει το ζήτημα που ανέκυψε, δεν θα φαίνονται οι εικόνες :(
Η εταιρεία (bliksemhosting) που πλήρωνα για το hosting του imfiles.akri.net όπου και φιλοξενούνταν όλες οι εικόνες των "Διαταραχών" φαίνεται ότι τίναξε τα πέταλα... Ο κύριος που την είχε από όσα μαθαίνω φαίνεται πως πήρε τα λεφτά και τρέχει.
Ελπίζω να λύσω σύντομα το προβλημα.

Προτάσεις για καμμιά καλή περίπτωση για hosting από δική σας πείρα ευπρόσδεκτες.


WARNING: Ιmages are temporarily not showing because of hosting problems.


======================================

Μπορείτε πάλι να δείτε τις εικόνες.
Προς το παρόν τις πρόσφατες μόνο. Σύντομα θα αποκατασταθούν και οι παλιότερες.

UPDATE: Access to (recent) images hes been restored.

======================================

Σούνιο πάλι

στο 2% το 50%, στο 50% το 1%

Πόσο τρομακτικό μπορεί να είναι αυτό που κρύβεται πίσω από αυτούς τους αριθμούς;
Δες εδώ.
Αν κάτι σημαίνει αυτό για το παρόν είναι ζοφερό.
Αν κάτι σημαίνει αυτό για το μέλλον είναι ζοφερότερο.

Αν ανοίξω τα μάτια της λογικής δεν έχω παρά να αντικρύσω την απαισιοδοξία. Δε μου αρέσει καθόλου αυτό. Τί να ελπίσω; Ότι αν είμαι τυχερός θα τη βγάλω ίσως καθαρή;
Τί άλλο, διάβολε;
Προτιμώ να μην το σκέφτομαι. Ίσως ένα κάποιο θαύμα...

Αστικό τοπίο

Αθήνα - νύχτα - Γκύζη

Γέρνω

Προσοχή η εικόνα αυτή μπορεί να προκαλέσει αστάθεια. Αν προτιμάτε την ισιωμένη και ομαλοποιημένη εκδοχή της εδώ. Εγώ παρόλο που την ίσιωσα προτιμώ τη στραβή (έτσι ήρθε από τη μηχανή) γιατί έχει περισσότερη κίνηση. Και στραβός ο γυαλός και στραβά αρμενίζουμε. Ή και στραβά ατενίζουμε. Τις οίδε;*


*τις οίδε = who knows

penguin_witch says...

Διάβασέ το. Είναι μια μάγισσα οργισμένη. Όχι τώρα. Από καιρό. Και έχει τους λόγους της. Μη βιαστείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις. Διάβασε το όμως.

Τί θυμήθηκα τώρα...

Δύοντας η Μνήμη

Ζήτησα μια μνήμη
που γέρνοντας σαν ήλιος στη δύση
- κίτρινα χρώματα στα πρόσωπα
κι εκείνο το ζεστό πορτοκαλί -
να βαφτίζει τον κόσμο που χάνω
σε μιαν ήρεμη διαύγεια
εσπερινή κι απόμακρη
βρύση που στάζει τη σιωπή
γλυκά κι εξιστορεί
το Αίμα


--------
Ίσως φταίει το πορτοκαλί της προηγούμενης φωτογραφίας που με γοητεύει σαφώς περισσότερο απ' ότι τα χρώματα του κυκλάμινου. Ίσως φταίει η ώρα ή η ίδια σιωπή. Αυτούς τους στίχους τους έχω πολλά χρόνια κάπου στα χαρτιά μου. Μου φαίνονται πάλι σα να μιλούν για λογαριασμό άλλου χρόνου.

Πορτραίτο τετραγωνισμένο

κλικ να το θαυμάσεις

Meta-blogging post

click anywhere you dare for the greater picture

Ένας αρχαίος με περίεργα γούστα

click on the image for larger version

άλα τις ο Λούκιος!!!

Σημ.: Η φωτογραφία είναι από στήλη που υπάρχει κάπου στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού.

Δεχόμαστε επίθεση εξωγήινων

- Επειδή έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική αστυνομία και στην ελληνική δικαιοσύνη και στους λειτουργούς τους βεβαίως βεβαίως, πιστεύω ότι η πρόσφατη καθόλα ατιμωτική για αυτούς και αυτές κίνηση (δες εδώ στο blogme.gr και σε όλους αυτούς) δεν έγινε απλά μετά από αίτημα δημόσιου προσώπου. Τα δημόσια πρόσωπα στην Ελλάδα είναι εξίσου σεπτά και αξιοπρεπή και έξυπνα και αμέμπτου ηθικής με τους λειτουργούς που λέγαμε. Ναι λοιπόν, καλά το υποψιαστήκατε ίσως από τον τίτλο, πιστεύω πως η κίνηση αυτή, η σύλληψη δηλαδή ενός πολίτη με την (αστήρικτη) κατηγορία ότι στο δίσκο του φιλοξενούνταν και από εκεί διακινούνταν άσεμνο και συκοφαντικο υλικό, αυτή η ενέργεια πιστεύω απόλυτα, είμαι πεπεισμένος δηλαδή σου λέω, ότι είναι αποτέλεσμα ύπουλης επέμβασης εξωγήινων δυνάμεων. [Τα κίνητρά τους δεν τα γνωρίζω αλλά υποψιάζομαι ότι διεξέγουν πειράματα.]
Γι αυτό πρέπει όλοι μας να αντισταθούμε και να προστατέψουμε τη χώρα μας από τα ούφο που ίσως και να έχουν ήδη διεισδύσει (σε στυλ alien) στα σωμάτα κάποιων από τους λειτουργούς που λέγαμε και να κυκλοφορούν ανάμεσά μας! Πιθανόν μάλιστα η έκταση της επιχείρησης των εξωγήινων αυτών να είναι ακόμη μεγαλύτερη και να έχουν διεισδύσει και σε νευραλγικά (αν υπάρχουν τετοια) σημεία της κρατικής μηχανής και να παίρνουν ήδη αποφάσεις για λογαριασμό μας. Ή και σε ανάλογα πόστα στις υπόλοιπες εξουσίες και

...ένα λεπτό να ανοίξω την πόρτα γιατί μου χτυπάνε... επιστρέφω αμέσως....

Πρωινό στον Ινδικό Ωκεανό

click on the images for larger version

Να

- Έχουμε φύγει. Αυτό το θέατρο που φαντάζεσαι δεν είναι η πραγματικότητα.
- Να η ζωή μου. Σκοτεινές ράχες και γραμμές που μεταφέρουν τον ηλεκτρισμό από ράχη σε ράχη. Από χρονιά σε χρονιά, από δεκαετία σε δεκαετία. Σκοτεινά διαστήματα. Όλο νυχτώνει. Κάθε μέρα φεύγει. Φεύγουν όλες τρέχοντας. Οι μέρες και οι μνήμες. Σαν απ'το παράθυρο του τραίνου. Σαν ανώδυνα.
Πριν από κανα μήνα πέτυχα αυτή την εικόνα στο δρόμο. Νόμιζα ότι με ακολουθούσε, αλλά μάλλον εγώ την κυνηγούσα. Προφανώς δεν έχει και πολλή σημασία. Μήπως μπορεί κανείς να αποφανθεί γι' αυτό οριστικά; Στο κάτω κάτω δεν είναι παρά μια τρύπα στα σύννεφα. Ανώτερα επίπεδα φωτισμένα ροζ-πορτοκαλί από μια δύση η οποία έχει απομακρυνθεί πίσω μας. Λίγο αργότερα, λίγο ανατολικότερα, τεράστιοι κεραυνοί και αστραπές διέσχιζαν το στερέωμα.
Σου έχει συμβεί αυτό; Να είσαι στο δρόμο και να αναρωτιέσαι αν θα πρεπε τώρα, σ΄αυτό τον όμορφο κόσμο, να κολυμπάει η ψυχή σου σε ένα αίσθημα πληρότητας. Και γιατί σαν υγρασία που νωτίζει τα πράγματα, αυτή η αίσθηση απώλειας σε διακατέχει. Αν είναι παραξενιά και εμμονή κι αρρώστεια. Αν είναι ένα κόλλημα που απλά θέλει κλώτσημα. Ή αν είναι κάτι που έρχεται σιγά σιγά σε όλους τους ανθρώπους. Είναι αυτή η condition humaine που λένε;
- ...
- Με πονάει πότε-πότε η κοινή λογική. Σαν ένα μέλος που το έχασα. Σε κάποιον πόλεμο ή ατύχημα.
- Ένας τροχός γυρίζει στον αέρα. Δεν είναι ατύχημα. Είναι ματαιότητα.
- Και ματαιοδοξία. Έχω ένα δεύτερο σώμα που δε λυπάται. Τίποτε. Όλοι οι φόνοι κυλούν επάνω του. Όπως το αφρόλουτρο.
- Χα! Έτσι νομίζεις;

Νησί με σύννεφο

click on the image for a larger version

Επιφάνεια

Το νερό είναι η απουσία
και σιγά σιγά κατακλύζει τον κόσμο

Όχι, δεν είναι κόσμος, είναι όνειρο

Το όνειρο κατακλύζεται
ασφυκτιά

H επιφάνεια σιωπή

Eντός της σκοτεινός βυθός
ψάρια σκιές κινούμενα σώματα
προθέσεις ή επιθυμίες αξεδιάλυτο



Το γνωστό και το άγνωστο
χωρίζονται από ένα γυάλινο πέτασμα
που λέγεται τρόμος




Μερικοί λένε πως είναι καθρέφτης


[Τα μικρά πράματα δεν έχουν ονόματα
και φεύγουν έτσι μες απ'τα δάχτυλά μας σαν το νερό
Μερικές φορές λυγίζεις και σκέφτεσαι
πως δε θα μπορέσεις όλα να τα θυμάσαι
και τότε ταιριάζει να κλάψεις
αλλά η στέρνα που ήταν γεμάτη φως άδειασε]

.

Νόστιμη θάλασσα

Ένα σώμα ριγμένο στο πέλαγο.



Κοιτώντας προς το νότο.
Στο βάθος αχνοφαίνεται αριστερά η Σαντορίνη και δεξιά η Ίος.
Και η Αμοργός, σα να της έσπασε κανείς το βορειότερο μέρος τελειώνει σε αυτούς τους απίθανους γκρεμούς.

άλλες θάλασσες

The Indian Ocean




Allah rules here.

τρόμος και αθλιότητα του 21ου αιώνα

Bint Jbeil. Η κόρη του βουνού. Μια πόλη που δεν την πιάνει το μάτι σου. Και όμως... Resisting!
Μέχρι να την μετατρέψουν οι στρατηγοί του Ισραήλ σε "sandbox"...

Από αέρα θάνατος και καταστροφή για (άλλη) μια ολόκληρη χώρα.
Στη γη αίμα και ερείπια.
Το ένα τρίτο των νεκρών (στην πλειοψηφία τους άμαχοι) είναι παιδιά.
Η πολιτική παραπατάει.
Τί έχουν στο μυαλό τους τα στρατηγεία;
Τα νοσοκομειακά του Ερυθρού Σταυρού τρυπημένα από ισραηλινά βλήματα (βλέπε R.Frisk παρακάτω και εδώ).
Οι κυανόκρανοι δολοφονούται εν ψυχρώ.
Η διεθνής νομιμότητα ένας καραγκιόζ μπερντές που στήνεται όπου, όποτε και όπως βολεύει τον εξουσιαστή.
Αίμα που θα φέρει κι άλλο αίμα.
Αίμα και πετρέλαιο και όπλα και εξουσία και μίσος και αίμα.

Εδώ στο Ιστολόγιο απο τον Τάλω.
Εδώ ο Juan Cole (wiki)
Εδώ μαζέυονται υπογραφές.

Εδώ γράφει από το Λίβανο ο Robert Frisk στην Indepedent.
"The child lies like a rag doll - a symbol of the latest Lebanon war
How soon must we use the words "war crime"? How many children must be scattered in the rubble of Israeli air attacks before we reject the obscene phrase "collateral damage" and start talking about prosecution for crimes against humanity?

The child whose dead body lies like a rag doll beside the cars which were supposedly taking her and her family to safety is a symbol of the latest Lebanon war; she was hurled from the vehicle in which she and her family were travelling in southern Lebanon as they fled their village - on Israel's own instructions. Because her parents were apparently killed in the same Israeli air attack, her name is still unknown. Not an unknown warrior, but an unknown child."

- What I am watching in Lebanon each day is an outrage
- Israeli missiles had clearly pierced the very centre of the red cross on the roof of each ambulance
- A war crime?

Έτσι ανακατεμένα...




==UPDATE

Israeli war crimes
Είναι σαφές πλεον ότι μιλάμε εγκλήματα πολέμου:
- Human Rights Watch
- BBC: Qana bombs an Israeli 'war crime'

Υπάρχουν όμως και κάποιες φωνές από μέσα. Κι ένας στρατιώτης που αρνήθηκε να πολεμήσει!

Πέρσι το καλοκαίρι

άτακτη παραλληλία και σταματημένος χρόνος
πως να γίνει;

Πρόσθεση και αφαίρεση

Ποτήρι σ'έξι χρώματα. Μεταλλικό τραπέζι και φως.


click to see the whole image . 6 color palette


Πονάνε τα πράγματα;


click to see the whole image 7 color palette

Φυσάει...

Αταξία με κέντρο βάρους...

...και κατακερματισμένη πραγματικότητα



ή επίμονη απουσία
ή επώδυνη ανακύκλωση
ή απλά, τα μαυραδάκια

Υπομονή (βαρύ ποστ)

Τρέφει το ανεκπλήρωτο η ανάμνηση της επιθυμίας



Απλώνω τα χέρια να δεχτώ φως
Βωμολοχώ ανενδοίαστα
Οδηγώ κόντρα στο φως
Απομεσήμερο Αλεξάνδρας στην κάθοδο.
Άσφαλτος, τσιμέντο και φως
Διάυγεια διαγώνιας πτώσης


-
Είδες το Matchpoint; Η τύχη. Οι επιλογές. Η τύχη. Κορυφαία στιγμή η επίκληση του Σοφοκλή για το φόνο του αγέννητου. Μου θύμισε προσωπικές στιγμές και την παγκόσμια πολιτική. Omnes vulnerant.
Omnes vulnerant.
-



Οι σκελετοί των κτηρίων μου θυμίζουν τους γλάρους
Το πέταγμα είναι το σύνορο της θλίψης


click on the image for a full color version


click on the image for a larger version

Ουρανοί του Ιουνίου

Αν το πεις πολλές φορές μπροστά στο παράθυρο μπορεί ν'αρχίσει να βρέχει. Όπως εκείνο το Σάββατο.



Οκτώ η ώρα το βράδυ. Το κατάστρωμα γυαλίζει βρεμένο. Οι ψιχάλες αραίωσαν. Η βροχή μένει πίσω.


click on the image for a larger version

Τα σύννεφα ανοίγουν και κλείνουν. Η δύση προσφέρει τη φαντασμαγορία της.

Την ίδια στιγμή η ανατολή υπόσχεται μια ήσυχη φωτεινή νύχτα.



Τα φώτα μένουν πίσω. Ο δρόμος οδηγεί πάντα αλλού. Jefferson Airplane.



Jefferson Airplane. Ζυγώνουν μεσάνυχτα. Άλλο φως αγγαλιάζει τώρα τον κόσμο. Τα σύννεφα παίζουν.


click on the image for a larger version

Ο δρόμος συνεχίζεται. Jefferson Airplane. Ένα εικονοστάσι κάθε τόσο. Ο δρόμος συνεχίζεται.



Τα φαινόμενα απατούν. Ο δρόμος συνεχίζεται. Jefferson Airplane.



Χωματόδρομος εδώ και ώρα. Κανα σκοτεινό σπίτι αραιά και που. Κάτι ταμπέλες που δείχνουν στο πουθενά. Φωτάκια στο πέλαγος. Φεγγαρόφωτο στο Αιγαίο.
Η νύχτα συνεχίζεται. Jefferson Airplane.



Ένα ταγάρι κρεμασμένο σ'ένα δέντρο στην άκρη του δρόμου και μια ποτίστρα για τα ζώα. Ο δρόμος κατηφορίζει.
Και η νύχτα συνεχίζεται. Jefferson Airplane.


click on the image for a larger version

Το φεγγάρι γέρνει. Τα σύννεφα ξεδιπλώνονται σα βεντάλια, σα φυλλώματα παίζουν με το φως. Τα φωτάκια στο πέλαγος θυμίζουν κάτι από τη "Γη των ανθρώπων" του Saint-Exupéry.
Το πολύ σκοτάδι είναι μέσα μου.
Οι σκιές των ονείρων. Τα πρέπει που δε φτάνουν. Τα θέλω που δεν μπορούν. Τα μπορεί που δε θέλουν. Τα ναι μεν αλλά. Και τ'άλλα αντ'άλλων. Όλα εύλογα.
Μια στροφή του δρόμου, καταφύγιο. Δυο ώρες ακόμη και θα χαράξει.

Στην άκρη ένα εκκλησάκι, ένα εικονοστάσι, τα βράχια, οι θάμνοι, γλάροι που πλανάρουν κι η θάλασσα.





Ναυτικοί;



Καράβια στο πέλαγο.

Η επόμενη μέρα.



Κι ένα λουλούδι.


click on the image for another version

Cavo d'Oro. Καφηρέας.

The Pirate Party

Και το σουηδικό μοντέλο (πρότυπο) όπου δεν καταλαβαίνω τι λέει: Piratpartiet

Καιρός δεν ήταν;

[Να ψάξω να βρω το "Εμπρός της γης οι κολασμένοι" να του κάνουμε μια λίγο πιο σύγχρονη διασκευή.]

Επι τη ευκαιρία, ξέρετε ότι οι νέες συσκευές (οθόνες, TV, video) υψηλής ευκρίνειας δε θα λειτουργούν αν μια απ' αυτές δεν υποστηρίζει τη μεταξύ τους κρυπτογράφηση του σήματος;

Η άνοιξη που δεν ήταν

Πέρασαν μήνες. Οι μήνες γίνονται χρόνια. Κάποτε θα έβγαινα βόλτες στο προαύλιο και κάποτε θα έβγαινα πάλι έξω. Παρέα με το ευ των προθέσεων, των μικρών κινήσεων και των απολαβών. Ο τρόμος του τερματοφύλακα πριν απ'το πέναλτυ και ο τρόμος της Κασσάνδρας πριν απ'τη λέξη. Το ξετύλιγμα των ειπωμένων. Ο κίνδυνος στην άκρη. Tο ηδονικό σεντόνι των ήχων. Η επαναφορά. Και η φθορά πάντα.





Διαταραγμένο πεδίο μνήμης

Κυνηγητό σε λευκή ερημιά κι ένα μεγάλο δέντρο γυμνό. Οι κραυγές πνιγμένες κούκλες κρέμονται στα κλωνάρια. Πάλλευκη σιωπή του ιλίγγου. Οι φόνοι αναίμακτοι, αλλεπάλληλες παραφορές. Νεοφερμένοι εφιάλτες αφήνουν τ’ αβγά τους στον ύπνο μου. Έρπουν από νύχτα σε νύχτα τα έμβρυα των ημερησίων θανάτων. Πλήθος εμβρύων κλώθει μιαν ακόμη απόγνωση.

Σπέρμα χλωρό παρεδόθη στην πυρά - νησίδα χρόνου που καταποντίστηκε. Τα ηλιοστάσια: υπήρξε μόνο η αναμονή τους. Κι έπειτα η ανάμνηση της αναμονής. Τώρα εξηγείται - ναι!- η σταδιακή εξαφάνιση των οικόσιτων πλασμάτων του κήπου - τότε καμιά υποψία δε μου υπέβαλλε, είχα εικόνα της εφέστιας θεάς μονοσήμαντη.

Γέμισε ο τόπος κάτι σκοτεινές πεταλούδες πολύτροπες. Οι πεταλούδες έχουν ενα ιδίωμα: τη σιωπή. Ετσι κυριαρχούν σχεδόν απαρατήρητες αν και μπορούν όποτε χρειασθεί να κάνουν μιαν επίδειξη επαρκή σχεδίων και χρωμάτων.

---

Ετούτο είναι από τα παλιά μου χαρτιά (αρχές '90).



Καλό καλοκαίρι λοιπόν!

Κυριακή - Ανάσταση

click on the image for a larger version

Οι στίχοι αυτοί μπορεί και να' ναι οι τελευταίοι
Οι τελευταίοι στους τελευταίους που θα γραφτούν
Γιατί οι μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια
Αυτοί που θα μιλούσανε πεθάναν όλοι νέοι
Τα θλιβερά τραγούδια τους γενήκανε πουλιά
Σε κάποιον άλλον ουρανό που λάμπει ξένος ήλιος
Γενήκαν άγριοι ποταμοί και τρέχουνε στη θάλασσα
Και τα νερά τους δεν μπορείς να ξεχωρίσεις
Στα θλιβερά τραγούδια τους φύτρωσε ένας λωτός
Να γεννηθούμε στο χυμό του εμείς πιο νέοι.

Μανώλης Αναγνωστάκης, Επίλογος
(μελοποιημένος από το Μίκη Θεοδωράκη στις Μπαλάντες)


[Τώρα ήθελα να βάλω ένα ερωτηματικό σε αυτή την Ανάσταση, στον τίτλο, αλλά λέω ας μην ασχοληθούμε με την κυριολεξία. Η ανάσταση ίσως να είναι ο λωτός του ποιητή. Ο κόσμος ήταν ήσυχος σήμερα το απόγευμα. Σα να μην έφυγε κανείς. Σα να ημέρεψαν οι νεκροί. Οι ψυχές ευφράνθηκαν με την τσίκνα. Και τα στομάχια των ζωντανών κουρασμένα. Στο Λυκαβηττό ανέβηκαν πολλοί να δουν το δειλινό πάνω απ'την τσιμεντένια θάλασσα. Κι έρχεται καλοκαίρι, μα έχουμε δουλειά ως τότε!]

Μ. Σάββατο

[Μεγαλοβδομαδιάτικου φωτορεπορτάζ από την Αθήνα συνέχεια.]



Η Ακαδημίας σκοτεινή και άδεια.

Ο ουρανός απ'το Λυκαβηττό φαίνεται να έχει στήσει σκηνικό υπερπαραγωγής.


click on the image for a larger version


Κι αυτά τα κάγκελα...
Το καθένα μοιάζει να έχει δικό του θεό.