Δεχόμαστε επίθεση εξωγήινων

- Επειδή έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στην ελληνική αστυνομία και στην ελληνική δικαιοσύνη και στους λειτουργούς τους βεβαίως βεβαίως, πιστεύω ότι η πρόσφατη καθόλα ατιμωτική για αυτούς και αυτές κίνηση (δες εδώ στο blogme.gr και σε όλους αυτούς) δεν έγινε απλά μετά από αίτημα δημόσιου προσώπου. Τα δημόσια πρόσωπα στην Ελλάδα είναι εξίσου σεπτά και αξιοπρεπή και έξυπνα και αμέμπτου ηθικής με τους λειτουργούς που λέγαμε. Ναι λοιπόν, καλά το υποψιαστήκατε ίσως από τον τίτλο, πιστεύω πως η κίνηση αυτή, η σύλληψη δηλαδή ενός πολίτη με την (αστήρικτη) κατηγορία ότι στο δίσκο του φιλοξενούνταν και από εκεί διακινούνταν άσεμνο και συκοφαντικο υλικό, αυτή η ενέργεια πιστεύω απόλυτα, είμαι πεπεισμένος δηλαδή σου λέω, ότι είναι αποτέλεσμα ύπουλης επέμβασης εξωγήινων δυνάμεων. [Τα κίνητρά τους δεν τα γνωρίζω αλλά υποψιάζομαι ότι διεξέγουν πειράματα.]
Γι αυτό πρέπει όλοι μας να αντισταθούμε και να προστατέψουμε τη χώρα μας από τα ούφο που ίσως και να έχουν ήδη διεισδύσει (σε στυλ alien) στα σωμάτα κάποιων από τους λειτουργούς που λέγαμε και να κυκλοφορούν ανάμεσά μας! Πιθανόν μάλιστα η έκταση της επιχείρησης των εξωγήινων αυτών να είναι ακόμη μεγαλύτερη και να έχουν διεισδύσει και σε νευραλγικά (αν υπάρχουν τετοια) σημεία της κρατικής μηχανής και να παίρνουν ήδη αποφάσεις για λογαριασμό μας. Ή και σε ανάλογα πόστα στις υπόλοιπες εξουσίες και

...ένα λεπτό να ανοίξω την πόρτα γιατί μου χτυπάνε... επιστρέφω αμέσως....

Πρωινό στον Ινδικό Ωκεανό

click on the images for larger version

Να

- Έχουμε φύγει. Αυτό το θέατρο που φαντάζεσαι δεν είναι η πραγματικότητα.
- Να η ζωή μου. Σκοτεινές ράχες και γραμμές που μεταφέρουν τον ηλεκτρισμό από ράχη σε ράχη. Από χρονιά σε χρονιά, από δεκαετία σε δεκαετία. Σκοτεινά διαστήματα. Όλο νυχτώνει. Κάθε μέρα φεύγει. Φεύγουν όλες τρέχοντας. Οι μέρες και οι μνήμες. Σαν απ'το παράθυρο του τραίνου. Σαν ανώδυνα.
Πριν από κανα μήνα πέτυχα αυτή την εικόνα στο δρόμο. Νόμιζα ότι με ακολουθούσε, αλλά μάλλον εγώ την κυνηγούσα. Προφανώς δεν έχει και πολλή σημασία. Μήπως μπορεί κανείς να αποφανθεί γι' αυτό οριστικά; Στο κάτω κάτω δεν είναι παρά μια τρύπα στα σύννεφα. Ανώτερα επίπεδα φωτισμένα ροζ-πορτοκαλί από μια δύση η οποία έχει απομακρυνθεί πίσω μας. Λίγο αργότερα, λίγο ανατολικότερα, τεράστιοι κεραυνοί και αστραπές διέσχιζαν το στερέωμα.
Σου έχει συμβεί αυτό; Να είσαι στο δρόμο και να αναρωτιέσαι αν θα πρεπε τώρα, σ΄αυτό τον όμορφο κόσμο, να κολυμπάει η ψυχή σου σε ένα αίσθημα πληρότητας. Και γιατί σαν υγρασία που νωτίζει τα πράγματα, αυτή η αίσθηση απώλειας σε διακατέχει. Αν είναι παραξενιά και εμμονή κι αρρώστεια. Αν είναι ένα κόλλημα που απλά θέλει κλώτσημα. Ή αν είναι κάτι που έρχεται σιγά σιγά σε όλους τους ανθρώπους. Είναι αυτή η condition humaine που λένε;
- ...
- Με πονάει πότε-πότε η κοινή λογική. Σαν ένα μέλος που το έχασα. Σε κάποιον πόλεμο ή ατύχημα.
- Ένας τροχός γυρίζει στον αέρα. Δεν είναι ατύχημα. Είναι ματαιότητα.
- Και ματαιοδοξία. Έχω ένα δεύτερο σώμα που δε λυπάται. Τίποτε. Όλοι οι φόνοι κυλούν επάνω του. Όπως το αφρόλουτρο.
- Χα! Έτσι νομίζεις;

Νησί με σύννεφο

click on the image for a larger version