Wednesday, April 15, 2009

Το ξέρω


Το ξέρω καιρό τώρα πως τα δέντρα δε ριζώνουνε μόνο στη γη αλλά και στον ουρανό.

6 comments:

η ψυχη μου το ξερει said...

Τα μονοπάτια της ζωής σε διάφανο χώμα...

Καλή Ανά(σ)ταση!

irlandos said...

Νομίζω ότι διακρίνω αμιδρά μια γαλαζοπαπαδίτσα σε μια ξύλινη φωλιά στα πάνω-πάνω κλαδιά ...
Μπαα, η ιδέα μου θα'νε.

Από την άλλη, αυτά τα δέντρα κάτι μου θυμίζουν ...

Αν δεν τα πούμε στις επόμενες μέρες,

ευχές για καλό Πάσχα,

Φιλικά,
Ιρλανδός

atg said...

kai ta dendra auta ti glwssa milane ?

( de to suzitaw gia ti fwto ...apisteuti)

Anonymous said...

...μα ο ουρανος εχει το καλυτερο λιπασμα: τα ονειρα...

Χ2 said...

Μα είναι γνωστό πως ο Παράδεισος υπήρξε ένας προστατευόμενος βιότοπος...

eryx-t said...

Καλή ανάσταση, εσύ που η ψυχή σου το ξέρει. Η φετινή χριστιανική επέρασε μα πάντα υπάρχουν περιθώρια ακάλυπτα και επιθυμίες που περιμένουν.

Ιρλανδέ μου γαλαζοπαπαδίτσα δε θα τολμούσα να ποστάρω μετά από εκείνη την υπέροχη που έχω δει τελευταίως. Θα το κοιτάξουμε πάντως το θέμα και ελπίζω να το διερευνήσουμε περαιτέρω και να μαζέψουμε περισσότερο οπτικό υλικό ;)

atg, το ερώτημα είναι σε τί γλώσσα σιωπούν. Εγώ νομίζω ότι σιωπούν σε μια γλώσσα μουσική. Μαθηματική. Κι εμείς μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους μόνο σιωπώντας κι αφήνοντας τις αισθήσεις μας ν' απλωθούν σα ρίζες κι αυτές στον αέρα.

Εξόφθαλμη, ... έγραψες! η καλύτερη "λογική" εξήγηση που θα μπορούσε να δοθεί! Ο θεός μαζί σου!

Χ2, το πας μακριά, αλλά τώρα που το λες νομίζω ότι ο παράδεισος ήταν η πρώτη, η πρωταρχική και ενιαία και αμόλυντη περιοχή Natura! Αχ απωλεσμένη αθωότητα! Κι όλα αυτά φταίνε ένας διαβολικός Γκέιτς ως (μάικροσοφτ) όφις και καλοσχεδιασμένο αλλά ύπουλο μήλο (του Τζόμπς προφανώς).