...ή καλύτερα, πάνω απ' το Αιγαίο ξημερώματα. Μέσα σε μια μαγευτική σιωπή από το βουνό ψηλά. Η θάλασσα ακύμαντη εκτείνεται προς την ανατολή. Ο Κάβοντόρος "λάδι" όπως πολύ σπάνια θα τον δει κανείς.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
About Me
- eryx-t
- presently here... as present as i have ever been, as absent as i have always been...
Labels
quiz
(1)
άλλα
(12)
αστεία/παράξενα
(3)
εικόνες
(104)
ζητήματα
(13)
ημερολόγια
(31)
ιστορίες
(6)
κάτι το ωραίον
(2)
Ορφέως
(3)
παραθέσεις
(11)
ποιήματα
(36)
Texts and photos by eryx-t (except if otherwise specified).
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-Share Alike 3.0 Unported License.
Περίεργοι τύποι
Διαταραχές
Cours de grec à Paris
12 comments:
Πάρα πολύ όμορφη φωτογραφία.
Χάζεψα!
Να σαι καλά!
Κοίτα να δεις που η ηρεμία μερικών εξαρτάται από τη φύση γύρω τους, την ομορφιά και ισορροπία του τοπίου
Κυρία Μπαμπούσκα, πρώτη φορά σας συναντάω, και όμως μου πυροδοτήσατε την έμπνευση. Όντως υπάρχουν μερικοί που δε χρειάζονται το ταξίδι, αλλά το πόστερ.
Η φύση ασκεί επιρροή πάνω μας και όταν δεν είναι σε πόστερ είναι γόνιμη
Ε, ναι, αλλιώς φαντάζομαι πως οι αγρότες θα καλλιεργούσαν τα αφισάδικα στη Σόλωνος και την Ιπποκράτους:)
Είδες οι διεστραμμένοι οι τύποι που αντί να ηρεμούν στον καναπέ πρέπει σώνει και ντε ν' ανέβουν στο βράχο για να τη βρουν; Πολύ βιτσιόζοι!
Στις μέρες μας το πόστερ είναι η φύση (για να παραφράσουμε το γνωστό κλπ). Αλλά έχει ξεκινήσει από αρκετά παλιότερα αυτή η διαδικασία. Σα ζωγραφιά δεν έλεγαν για τα ωραία τοπία; άγαλμα δε λένε για τα ωραί ασώματα;
Βέβαια το τι σκοπούς εξυπηρετεί το κάθε ποστ ή ποστερ, είναι στην ευθύνη του αναγνώστη να το αντιμετωπίσει.
Το θέμα είναι αν μπορουμε να μιλήσουμε για την ομορφιά (και όχι πάντα ομορφιά) της φύσης, χωρίς τον κίνδυνο να θεωρηθούμε πρακτορείον ταξιδίων "ο ιστολόγος". Είναι ένα ενδιαφέρον στοίχημα, το πώς μπορεί κανείς να υποσκάψει τον λυρισμό αυτών των εικονων. Ας πούμε θα μου φαινόταν πολύ ενδιαφέρον να μάθω, αν μπροστά σε αυτά τα τοπία σκέφτεσαι εικόνες τής πόλης, και τι ακριβώς. Η λυδία λίθος ενός ηλιοβασιλέματος είναι η ζωή μου στην πλατεία Βάθης, όχι η περιγραφή του. Με αγάπη.
Αγαπητέ μπροστά ή καλύτερα μέσα σε αυτά τα τοπία δε σκέφτομαι εικόνες αλλά βλέπω τη ζωή μου σα να ήμουνα παρών. Έχω την αίσθηση πως το "τώρα είμαι μέσα στο παρόν" (όπως την έχεις εσύ κάπου αλλού προφανώς). Όσο για το λυρισμό, δεν είναι του τοπίου ή της εικόνας, αλλά έκφραση της δικής μου επιθυμίας/νοσταλγίας γι αυτό το "παρόν" κι ακόμη μια απόπειρα να δώσω μια μορφή στον κόσμο μου (κι εσύ το ίδιο κάνεις με τα δικά σου). Όταν δεν τον καταστρέφω βέβαια.
Και στο ιστολόγιο τούτο φυσικά πρακτορεύομαι τα δικά μου ταξίδια και τις αισθήσεις που μπορεί να συσχετίζω με εικόνες και τα αισθήματα μου επίσης κι ακόμη και σκέψεις καμμιά φορά!
Όσο για την "ομορφιά", στη φύση βλέπω μια εκδοχή της λιγότερο οδυνηρή, πιο "μαθηματική", πιο ανέμελη, μέσα στην οποία πορεί κανείς ν' αφεθεί.
Εγώ δεν μίλησα για το πού έχω τη μία ή την άλλη αίσθηση, συνεπώς μάλλον αυθαιρετείς συμπεραίνοντας. Ποιος ξέρει, μπορεί να είμαι φυσιολάτρης και την αγάπη μου για το περιβάλλον που καταστρέφεται να την επενδύο με Καζαντζίδη, "να είχε η γης ένα χαλκά" και πάει λέγοντας...Μια διαπίστωση έκανα όσον αφορά το ενδιαφέρον που βρίσκω εγώ (κι αυτό είναι το δικό μου αναφαίρετο ταξίδι) σ' αυτές τις εικόνες. Το ενδιαφέρον λοιπόν είναι το ξαναλέω, όχι να τις περιγράφει κανείς πίξελ πίξελ, αλλά να βρει ένα τρόπο να υποσκάψει τον λυρισμό τους. Προσωπική άποψη καταθέτω, όχι θέσφατο. Κι αυτή τη συζήτηση επίσης τη βρίσκω πιο ενδιαφέρουσα από εκφράσεις θαυμασμού για το αυτονόητο. Να προσέχουμε και λίγο τον λαϊκισμό της ομορφιάς. Τα γράφω αυτά και χαϊδεύω ένα πράσινο φυλλαράκι που μάζεψα σήμερα το πρωί από τον δρόμο.
To "επενδύο" με όμικρον από το "επί δύο"...
Εγώ πάντως εμπριμέ θα ψηφίσω...
Post a Comment