Επωάζω το σκοτάδι της αύριο
τον αχινό της καρδιάς
Το τέλος είναι σίγουρο
μα ο βασανιστής περιμένει δίπλα στην πόρτα
Έχει το πάνω χέρι και το ξέρει
Διαγώνιο φως διαθλάται
ξεδιπλώνοντας
την αγριότητά του σε συνιστώσες
Κόκκινο, πράσινο, ιώδες-μπλέ
βάφουν στο πρόσωπο το ανοίκειο
Πλησιάζω τον καθρέφτη
και κοιτώ πίσω μου
μια ατελείωτη σειρά από δίδυμα είδωλα
Δε χρειάζομαι μαχαίρι
αφήνω το φως να κάνει τη δουλειά
Α, οι καλοί φονιάδες,
οι σωστές δουλειές, βότσαλα μετρημένα στην τσέπη
οι γερές ραφές, στα ρούχα του αυτοκράτορα
το χρυσάφι, μετρημένο σε κεφάλια στρατιωτών
Μα ο κόσμος ποτέ δεν ήταν σε τάξη
η ανυπαρξία επιστρέφει ανά πάσα στιγμή
7 comments:
...:)
Εξαιρετικό, και εξαιρετικά αληθές.
Πίσω στην αρχή λοιπόν (της εντροπίας)
Καταπληκτικό!
Και σε ελεύθερη αποδοση: "γυναίκα χωρίς βυζιά, είναι σαν διαμέρισμα χωρίς μπαλκόνι" (αποφθεγμα Γ. Ζαμπέτα). (Όμορφο ποίημα Ερυξ, εγώ είπα να το συμπτύξω)
Αίσχος κύριε...Αίσχος...Η προσέγγισή σας ρίχνει το επίπεδο όλου του δικτύου παγκοσμίως...Αίσχος
Beauty of the BEST !
Α, οι καλοί φονιάδες,
οι σωστές δουλειές, βότσαλα μετρημένα στην τσέπη
.....μου αρεσε παρα πολυ...
οπως και ο τιτλος ''διαταραχες''!
Post a Comment