Μαριονέτα

υπάρχει ένας τροπος να κρεμαστεί κανείς με νήματα από τον ουρανό
χέρια φτερά και γαλάζια προοπτική διασχίζοντας θάλασσες
μια μαριονέτα εσταυρωμένου γλάρου
άνοιξη στις στεριές μακριά εκεί που δεν είναι αρμύρα
αγλαή εκτείνεται στα πέρατα μια μεσόγειος θάλασσα
φτερά που αναπνέουν το φως
αίμα χτυπάει ρυθμικά τη λευκή εξάντληση
ερημία
ένα γήπεδο ανοιχτό στη δύση κι ο ήλιος βιαστικός μα τί;
σύννεφα, νύχτα, πάνω από το νερό και δεν υπάρχω
στα νήματα κρεμασμένο σώμα ανασαίνει
σκοτάδι κι υγρασία
ονειρεύομαι τις πικροδάφνες μια νύχτα στη λεωφόρο
γέρνοντας σε μια καμπύλη τροχιά ανάμνησης
ανάλγητη ασάφεια και βράχια βράχια βράχια
να φωλιάσουν όλα τ'άγρια πετούμενα
όσα πέρασαν τη θάλασσα ως εδώ
κι ονειρεύονται κάτι άγνωστα πλάσματα
σκιές και λάμψεις του νερού
παιχνίδια και τραγούδια για παραμυθένιους ωκεανούς

.