Έκοψα κι έραψα
τα σύννεφα, τα δέντρα, τα βουνά και τη θάλασσα
Γιατί δεν ταιριάζουν;
Ήθελα να μπορούσα
ν΄αραδιάσω λίγα βότσαλα στο χώμα
Έπεσα στο νερό
τα κατοικίδιά μου στο βυθό
φθίνει δυσοίωνα το φως και σχεδόν σιωπή
"τί στο διάβολο"
μμμμ... είπα τη μαγική λέξη
βγήκανε όλα τα τερατάκια απ'τις τρύπες τους
κι ήρθανε να τριφτούν στα πόδια μου
στο βυθό
[και τα φύκια τι όμορφα!]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Στην τελευταία εικόνα χαμογέλασα και έτσι χαμογελώντας, θυμήθηκα τον Πορτοκάλογλου.
Παιχνίδια με το διάβολο.
ναι, sadistria, από δω που το κοιτάω, ναι, έχεις δίκιο...
απ' αλλού οι εικόνες, αλλού οι λέξεις, άλλες οι προθέσεις, αλλού τα νοήματα... τι σου είναι το υποσυνείδητο!
Εμείς παίζουμε μαζί του ή αυτός μαζί μας; Τo be or not to be? και άλλα τέτοια τριαντάφυλλα τρελλά...
see any mermaids or mermen?
fishermen carrying spearguns, do they count as mermen?
Ναι, η γοητεία του βυθού είναι πάντα στο όριο της ανατριχίλας. Τί κρύβεται πίσω απ'το βράχο; Τι θα ξεπροβάλλει απ' το μπλε; Πόσο αντέχω;
Τί διάθεση έχουν αυτά τα τερατάκια απέναντί μου;
Post a Comment