Κάτι τέτοιες νύχτες στην Αθήνα, δεν μπορω να ξεφύγω απ'τα λόγια του Καρούζου. Που κατάφερε να δώσει τόσο ισχυρή αρσενική υπόσταση στο (παραδοσιακά θηλυκό) φεγγάρι:
Ηττήθηκα νύχτα
Τώρα που η καρδιά μου δεν προσφέρεται
σε παρορμητισμούς αλκοόλ
ακόρεστος προστρέχω σε ηλίθιες απελπισίες
υπογράφοντας το Σύμπαν.
Είμαι παντέρημος όσο κι ο φέγγαρος ψηλά-ψηλά
σε στύση φωτός τον Αύγουστο.
Τελετουργώ στη σιωπή χωρίς άμφια.
Νίκος Καρούζος, Ερυθρογράφος, 1988
.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
8 comments:
ΡΗΤΗ ΣΙΩΠΗ•ΝΟΤΙΣΜΑ
Φεγγαρόφωτο προς τιμήν της Σαλώμης.
Το χιούμορ είναι βραδύτητα• δεν είναι για βιαστικούς.
Αλλ' η σελήνη ριγηλή και διεθνής και ανήκουστη
σκυλιάζει από ερεβώδεις ορμές-
αβρό μου φαινόμενο.
Στο κλάμα είμαι μαγευτική, δει είμαι;-
αλαζόνευε η φωνούλα της Σαλώμης.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ, Ερυθρογράφος, 1988
Φ ε γ γ α ρ ι,
ο μονος φιλες που δεν πεφτει ποτε
στα ματια σου. Μου χαν πει καποτε... μεγαλα λογια μικρων ανδρων.
Μοναδικος ο Καρουζος
scorpina, καλωσήρθες
Μα... να μη σου θυμίζει αυτά που πέρασαν, γιατί; ήταν τόσο ωραία και τόσο άσχημο το τώρα; Και τι φταίει δηλαδή ο φέγγαρος ή η σελήνη ή το φεγγαράκι; Καθρέφτης είναι μου γαίνεται κι αυτό... Μόνο που μας δείχνει τι δεν έχουμε.
Καλή επάνοδο πάντως.
Και για όποιον δυσκολεύεται να επανενταχθεί στη σκληρή πραγματικότητα, προτείνω Monty Python, The Life of Brian (ένας προφήτης μα τι προφήτης). Αυτή η τελευταία σκηνή ειδικά, με τους εσταυρωμένους να τραγουδούν προτρέποντας μας να βλέπουμε την όμορφη πλευρά της ζωής, τι να πω, είναι μνημειώδης.
male, φαντάσου τραυματικές εμπειρίες που θα είχε ο άνθρωπος αυτός! Η ερμηνεία του καθρέφτη νομίζω του παει κι αυτουνού γάντι.
σωστος ο Καρουζος
και για συμληρωμα στο αρενικο φυλο της σεληνης ακου αυτο.
Ο παπους μου κατεβηκε απ'τον ποντο.Θυμαμαι κατι ανεκδοτα του στη μητρικη η μαλλον καλυτερα θυμαμαι αυτον να τ'αραδιαζει παρα τ'ανεκδοτα τα ιδια.
Ενα λοιπον απ'αυτα ειχε να κανει με την σεληνη.
Το μονε που συγκρατησα εινα η εξης αττακα.
"Ο φεγγον εσεβεν απ'ες σο πιγαδ"
"Τον τελευταίο μου έρωτα και την ευπρέπεια.
Ένα μέλλον στις επιθυμίες των άλλων.
Και πολλά σαββατόβραδα εξημερωμένα στο ποτό και τις επιθετικές ατάκες.
ΟΛΑ να τα πάρει ποτάμι η άσφαλτος του σεληνόφωτος"
Βασίλης Λαλιώτης (Από το Ένδοξο Πένθος, νομίζω)
Καρούζος....
Νηστεύει η ψυχή μου από πάθη
και το σώμα μου ολόκληρο την ακολουθεί.
Οι απαραίτητες μόνο επιθυμίες -
και το κρανίο μου ολημερίς χώρος μετανοίας
όπου η προσευχή παίρνει το σχήμα θόλου.
Κύριε, ανήκα στους εχθρούς σου.
Συ εισαι όμως τώρα που δροσίζεις
το μέτωπό μου ως γλυκύτατη αύρα.
Εβαλες μέσα μου πένθος χαρωπό
και γύρω μου
όλα πια ζουν και λάμπουν.
Σηκώνεις την πέτρα - και το φίδι
φεύγει και χάνεται.
Απ' τήν ανατολή ως το βασίλεμμα του ήλιου
θυμάμαι πως είχες κάποτε σάρκα και οστά για μένα.
Η νύχτα καθώς την πρόσταξες απαλά με σκεπάζει
κι ο ύπνος - που άλλοτε έλεγα πως ο μανδύας του
με χίλια σκοτάδια είναι καμωμένος,
ο μικρός λυτρωτής, όπως άλλοτε έλεγα -
με παραδίδει ταπεινά στα χέρια σου...
Με τη χάρη σου ζω την πρώτη λύτρωσή μου.
πόσο αγαπημένος..
Πολύ περίεργο ποίημα! Δε θυμάμαι να το έχω διαβάσει...
Μου φαίνεται το κλειδί του είναι αυτό το "χαρωπό πένθος".
πολύ ωραίο...
μου αρέσει αυτό το "σχήμα θόλου" για την προσευχή...
και ενδιαφέρον...
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it
» »
Post a Comment