Εικόνα με ρύζι και νερό

Κατέβαινα τα σκαλοπάτια προς το μετρό μ' ένα ποτήρι νερό στο χέρι. Κατέβαινα από την κυλιόμενη σκάλα και το νερό δεν κινδύνευε. Το νερό είναι το υλικό της ψυχής λένε. Όχι ακριβώς. Το νερό είναι αυτό που επιθυμεί η ψυχή. Το παιχνίδι της ψυχής. Το μετρό είναι εκεί κάτω που κατεβαίνεις και χώνεσαι και υπάρχουν εκδοτήρια και πιο κάτω σήραγγες όπου παίζεται το σοβαρό παιχνίδι της κυκλοφορίας. Οι άνθρωποι στο μετρό είμαστε σαν αδιάφοροι. Σαν να είναι φυσικό. Δεν είμαι μόνο εγώ με το ποτήρι. Όλοι έχουν ένα ποτήρι. Και στις τσέπες τους ρύζι. Περίεργο, ε; Είναι παρανοϊκό. Σαν μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Κι όμως... Σε κάθε ένα κεφάλι, σε κάθε ένα μυαλό υπάρχει ένα παραμύθι με μάγισσα. Καθόλου επιστημονικό αυτό.

Μα όλη αυτή η ανάλυση είναι περιττή. Τουλάχιστον για την εξελιξη της ιστορίας μας. Πρακτικά τίποτε από όλα αυτά δε με ενδιέφερε. Ακολουθούσα την κατάδική μου διαδρομή μέσα στους διαδρόμους. Η μάγισσα στο παραμύθι που είχα στο μυαλό μου, ναι αυτή με απασχολούσε και κάθε τόσο μου χυνότανε και λίγο νερό απ'το ποτήρι. Και να σκεφτείς ότι πάντα μου άρεσε πιο πολύ η επιστημονική φαντασία... Πώς έγινε η διαδρομή μου να μην μπορεί να ξεμπλεχτεί; Πως θα πετάξουμε το χαρταητό τώρα; Αχ το βλέπω στα μάτια σου, φοβάσαι ότι θ'αρχίσει να βρέχει! Όχι εδώ στα λαγούμια δε βρέχει. Και ούτε με χαρταητούς χρειάζεται να ασχοληθούμε. Ας πάρουμε αυτή τη σκάλα. Πάει πιο βαθιά! Υπάρχει πάντα και ο Ιούλιος Βερν. Μπορεί να βρούμε στο πιο κάτω κάτω επίπεδο ένα άλλον ουρανό. Γαλάζιο απαλό και φυσικά ζωγραφιστό. Λες να βρέχει κιόλας εκεί κάτω; Στον Ιούλιο Βερν είχε και τρικυμίες θυμάμαι στις υπόγειες θάλασσες. Αηδίες... Είχε μήπως και απέραντους κλιμακωτούς οριζώνες; Ανεβαίνω με δυσκολία. Στις κυλιόμενες σκάλες. Με δυσκολία σα να ασθμαίνουν οι σκάλες. Καποιανού η τσέπη τρύπησε και χύθηκε ρύζι και το αλέθουν οι αρθρώσεις των μετάλλων. Ανεβαίνω όμως. Δίψασα. Πίνω το πατήρι το νερό. Δεν ξεδίψασα αλλά έξω βρέχει! Νερό. Φυσικά και δε σε ξεδιψάει η βροχή. Αντέχω όμως μέχρι το σπίτι. Θα φτάσω βρεμμένος και θα πιω πολύ νερό!

Eυχαριστώ την atg για την ευγενική της πρόσκληση.
Είμια σίγουρος ότι θα προκύψει χάος από αυτό το παιχνίδι για υτ΄οκαι αθλοθετώ με τη σειρά μου τις λέξεις:
κουκουνάρι, σφεντόνα, όνειρο, καράβι, πολέμαρχος.
Καλώ πάλι την atg (γράψε μια καλή ιστορία τώρα!), την mindstripper (παρόλο που μπορεί να με βρίσει:), τον αγαπητό μου Χ2 (κανονικά πρέπει να γράψει 2 ιστορίες), τη Γιουτζίνια (παρόλο που φοβάμαι στην ιδέα του τι μπορεί να γράψει), την andrea (παρόλο που μπορεί να γράψει μια μελοδραματική αηδία) και την AEon FluX. Δεν πειράζει που είναι 6 οι προσκλήσεις... οσο περισσότερες ιστορίες τόσο ταχύτερα βαδίζουμε προς το χάος! χεχε