Βία στην Ελλάδα...

Βία στην Ελλάδα των ατιμώρητων ενόχων.

Οι πρώην βασανιστές κυκλοφορούν ανενόχλητοι και μηνύουν τα θύματά τους.
Ατιμώρητα εγκλήματα.

Οι μεγάλες απάτες κουκουλώθηκαν και με τη λαϊκή ψήφο μάλιστα.
Ατιμώρητο πλιάτσικο.

Η προηγούμενη δολοφονία νεαρού από αστυνομικό στα Εξάρχεια αθωώθηκε λόγω ... βρασμού ψυχής.
Ατιμώρητα εγκλήματα.

Τα εκατομμύρια έγιναν στραγάλια, μα το αυτί τους δεν ιδρώνει. Ξέρουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή.
Ατιμώρητο πλιάτσικο.

Ο υπουργός Δημόσιων Έργων Ιδιωτικής Ωφέλειας και Καταστροφής του Περιβάλλοντος παραμένει χρόνια τώρα στο απυρόβλητο.
Ατιμώρητα εγκλήματα.

... και στη λίστα αυτή μπορείς να συμπληρώσεις όσα θες.


Οι κυβερνώντες διαχειρίζονται την απάτη και το τεράστιο ολοένα αυξανόμενο χρέος (και χάος) που αυτή έχει συσσωρεύσει.
Οι ψηφοφόροι αθωώνουμε τους κυβερνώντες.
Όλοι φροντίζουμε να αθωώσουμε τους εαυτούς μας.

Το μόνο που μπορεί κανείς να δει στην Ελλάδα του σήμερα είναι απόγνωση. Οι εποχές που ακόμη μπορούσε αυτό το κράτος να οργανωθεί παρήλθαν ανεπιστρεπτί. Το χάος έχει γίνει η καθημερινότητά μας. Η παρανομία το ψωμοτύρι μας. Η συνενοχή είναι αυτό που μας ενώνει. Και το νταϊλίκι έχει γίνει το ήθος μας.

Φανταστείτε έναν νέο που θα τα καταφέρει να δουλέψει και να γίνει φορολογούμενος. Που θα πληρώνει μια ζωή τα χρέη της Ελλάδας του Παπανδρέου, του Μητσοτάκη, του Σημίτη, των Καραμανλήδων, της Ελλάδας που δεν μπορεί να πληρώσει ούτε για τα έξοδα των νοσοκομείων (ποιος θυμάται την παιδεία πια;). Που θα πληρώνει μια ζωή τα χρέη των Ολυμπιακών, που θα πληρώνει υπέρογκα διόδια σε όλα τα εθνικά έργα που τα ξεπούλησαν σε Γερμανούς ή σε Κινέζους ή σε δεν ξέρω εγώ ποιές ιδιωτικές εταιρείες. Που δε θα μπορεί να ανασάνει γιατί στην Αθήνα δεν έμεινε ένα τετράγωνο άχτιστο.

Αλήθεια στην Ελλάδα του 2008 μήπως η μόνη λογική αντίδραση είναι να θέλεις να τα σπάσεις όλα; Υπάρχει κανείς εδώ που πιστεύει ότι το σύστημα αυτό μπορεί να εξυγιανθεί;
Ποιές ιδέες θα μπορούσαν να μας προχωρήσουν και προς τα που;

Βία στην Αθήνα

άκουσε εδώ ηχητικό ντοκουμέντο από τον ρεπόρτερ του Alpha Radio, Γιώργο Κακούση... από την πλατεία της Ομόνοιας

-UPDATE 19.12.2008- ενημέρωσα το link γιατί το προηγούμενο δε λειτουργούσε πια - κάποιοι -όχι ο δημοσιογράφος- επενέβησαν για να το κόψουν. Φυσικά και δεν είναι παρά ένα ελάχιστο δείγμα από τη βία της αστυνομίας. Είναι όμως τόσο απαράδεκτο όσο και χαρακτηριστικό πιστεύω για τη συμπεριφορά τους και για το καθεστώς ασυδοσίας στο οποίο λειτουργούν.

Τομή τοπίου

about us

...κατά παραγγελία.

Ο επαγγελματικός προσανατολισμός μ'εμένα απέτυχε εντελώς. Ίσως γιατί εγώ δυσκολεύομαι να προσδιορίσω τον εαυτό μου (διαρκώς μου ξεφεύγει!). Ίσως γιατί δεν έχω πάψει να νοσταλγώ τη ζωή του ματοβαμμένου πολεμιστή προγόνου... "le carnage et la mort..." Υπάρχει κάπου ένα σεντούκι με αρχαία όπλα. Θαμμένο. Φοβάμαι τα μαχαίρια. Από μικρός είχα μεγάλη αγάπη για το χώμα. Ακόμη μου άρεσε πάντα να σκαρφαλώνω. Στα δέντρα, στα βράχια, ακόμη και σε τοίχους. Μου αρέσει ο φως του ήλιου, το απολαμβάνω σα να ήταν νερό. Το πολύ φως. Έχω μια τάση για απομόνωση. Ευτυχώς έχω και καλούς φίλους. Έχω ζήσει άλλη μια ζωή στο νερό και στη σιωπή. Μ' αρέσει κρύβω θησαυρούς για να βρεθούνε κάποτε. Έχω μια πολύ βαθιά ριζωμένη έχθρα για τους θρησκευτικούς λειτουργούς. Ειδικά τους ανώτερους. Για τη θρησκεία και τη φιλοσοφία, πιστεύω ότι έχουν ολοκληρώσει προ πολλού το ρόλο τους. Αντιπαθώ τήν κριτική όσο παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό της. Γενικά αισθάνομαι δυσαρέσκεια για όποιον ή ότι παίρνει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του. Γι' αυτό θα ήθελα να μπορώ να μένω κάτω απ' το νερό αρκετή ώρα. Φοβάμαι την ασφυξία. Φοβάμαι τα ύψη. Φοβάμαι πιο πολύ απ' όλα τον ίδιο το φόβο. Πιστεύω πως έχω κάπου μια πατρίδα. Έχω και το θάνατό μου που με περιμένει. Άραγε θα βρω τη δύναμη να τον χλευάσω; Αυτό το γέλιο θα ήταν η σημαία μου.




Μάσκα που είχα ζωγραφίσει πριν από πολλά χρόνια, σε μια εποχή που μπορούσα ακόμη να φτιάχνω εικόνες με κινήσεις που είχαν νόημα και όχι με το χέρι αγκυλωμένο στάση "Χριστός που ευλογεί τα πλήθη" εξαιτίας του ποντικιού.

Συγγένειες και αντιπαραβολές

Λεπτομέρεια 1

Κοράλια στα νησιά Fiji. Υποβρύχια φωτογραφία του National Geographic.

Λεπτομέρεια 2

Κατηφέδες στο μπαλκόνι μου.

Λεπτομέρεια 3

Λεπτομέρεια φύλλου δάφνης.

Λεπτομέρεια 4

Kibera διάσημη παραγκούπολη μέσα στο Ναϊρόμπι την πρωτεύουσα της Κένυας.
[Eπάνω επεξεργασμένη εικόνα από το Google earth. Κάτω φωτογραφία από το panoramio.]

Το παγκάκι

Θάνατος είναι το παγκάκι στο λιμάνι

Σκέψεις για το μέλλον του πλανήτη...

ή αλλιώς:

Ήμουν δέντρο. Τώρα κολόνα για σύρματα του ηλεκτρισμού.

Ας μην φλυαρήσω περισσότερο...

Είμαι δέντρο

είμαι δέντρο, δεν είμαι νερό
γέρνω πάνω στην όρθια πλαγιά με παίρνει άνεμος και γέρνω πάνω στο βράχο μα χωρίς να τον αγγίζω αγγίζω φυσάει στη ραχοκοκαλιά μου ένας βοριάς θαλασσινός είμαι ποτισμένος αρμύρα ως την ψυχή κουράστηκα τη θάλασσα τα κύματα τον αχό τους με χαϊδεύουνε τα σύννεφα αυτά με βρέχουν με τυλίγουνε τα χαίρομαι

Η λαμαρίνα

υπόλειμμα αλατιού στο κατάστρωμα

Under the surface

θάλασσα, απόγευμα, φως εισρέει στο νερό

μικροσκοπικά ψαράκια έχουν συγκεντρωθεί σε μια εσωτερική "αυλή"



και μια caretta μου κάνει την εξαιρετική χάρη να εμφανιστεί μπροστά στο φακό μου!



το καύκαλό της φέρει ίχνη σημαντικού παλιότερου τραυματισμού



ίσως να ευθύνεται κάποιο από τα αμέτρητα μικρά και μεγάλα ταχύπλοα με τα οποία αλωνίζουμε τις θάλασσες
η συγκεκριμένη χελώνα κατάφερε -φαντάζομαι με δυσκολία- να επιβιώσει, το είδος της είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρει

Τρωάδες;

Ανατολή - παραλλαγές

Ανατολή. Δέντρο και σύννεφο.




Ανατολή. Γη και θάλασσα.

Loch Ness

click for a wider view

The Powerbook

Γεννήθηκε στο Μάντσεστερ στις 27 Αυγούστου του 1959 και υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι πεντηκοστιανών που την προόριζαν για ιεραπόστολο. Στο σπίτι των θετών της γονιών το διάβασμα θεωρούνταν αμφιβόλου ηθικής δραστηριότητα εκτός κι άν επρόκειτο για τη Βίβλο. Στα δεκάξι της το σκασε απ' το σπίτι αφού τους ανακοίνωσε ότι ήταν ερωτευμένη μ'ένα κορίτσι. Έζησε σε διάφορα μέρη, έκανε διάφορες δουλειές. Στα 23 της έγραψε το πρώτο της βιβλίο "Oranges Are Not The Only Fruit". Σήμερα είναι μια πολυδιαβασμένη και πολυβραβευμένη συγγραφέας. Ο λόγος για την Jeanette Winterson.



Εδώ ένα κομμάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση καθώς το διάβαζα. Σύντομο, ρευστό, δυνατό, απλό. Ένα "μεζεδάκι" για να σου ανοίξει η όρεξη. Από το "The Powerbook". Διάβασε και διάβασε και παραπέρα! Εγώ πέρσι την ανακάλυψα από το γοητευτικό "Πες μου μια ιστορία" που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μελάνι (Lighthousekeeping ο πρωτότυπος τίτλος του). Κυκλοφορούν απ'ότι βλέπω κι άλλα βιβλία της σε ελληνική μετάφραση.

Burnt flower

click for a larger version

Φως

click for a larger version

Σύνθεση με νερό και χορταριασμένη γη

Το νερό και η γη. Το νερό που συστρέφεται φιδογυρίζει και κυλάει το γαλάζιο μέσα στη χορταριασμένη κοιλάδα. Και η άνοιξη που ακόμη δεν φούντωσε τα πράσινά της, μα που σε λίγο θα το κάνει. Αφήνει μετέωρο το χρυσό σαν μια στιγμή που σύντομα θα γίνει ανάμνηση. Ν' ανοίξει λοιπόν τώρα ο νεκρός τα μάτια του να την αποτυπώσει!


click for a larger version

διπλή οπτική ΙΙΙ

click for a larger version

ηφαίστειο από χόρτα, ζαλισμένος φωτογράφος, ένα κάποιο loch, ταραγμένο μυαλό, λίγη επεξεργασία και δεν μπορώ να καταλάβω ποια εικόνα βλέπω, παγιδεύομαι στις παραλλαγές


click for a larger version

γονατίζω στην άκρη στο νερό
δεξιά κάτω απ'την επιφάνεια του νερού κρύβεται μια νύχτα
ο ουρανός είναι γήπεδο
τα χόρτα είναι καταδικασμένα
το χώμα μαύρο
μα η άνοιξη πάλι σε λίγο όλα θα τα πνίξει
η άνοιξη βγαίνει από πάνω
υλικό αποσύνθεσης από κάτω
τα δόντια του γίγαντα γίναν βράχοι
ηφαίστειο από χόρτα
θυμάται το χώμα
φωνάζει επιθυμίες ορφανές
ψυχρός αέρας και η μέρα είναι κι αυτή νύχτα
οι λέξεις σα μερμήγκια που χάσαν τη σειρά τους
ερευνούν στα κλαριά και κουβαλούν κι άλλο σκοτάδι
γέρνω στα υγρά χαλίκια και ονειρεύομαι πάλι
το σώμα της γης

διπλή οπτική Ι, διπλή οπτική ΙΙ

Κανονικότητα

Διάβασέ το!

Μια μεγάλη στιγμή για την κοινωνιο ψυχολογική ανάλυση του Έλληνα:


Όταν ο Χ2 έχει κέφια...

στάθηκα στην άκρη της θάλασσας

αδιέξοδη δύση στο Ιόνιο


νερό, άνεμος και φως, απέραντη γλυκύτητα στο νότιο Ευβοϊκό


διάφανο νερό και πέτρες στο Σούνιο


εσωτερικό αχιβάδας, ένα απόγευμα του 2006 στο Σούνιο